De zintuigen van de egel – Zoetermeer Advertising | regionaal tijdschrift

De natuur onder de microscoop

10 minuten geleden

Huidig
17 keer gelezen

Zoetermeer: ​​​​​in deze rubriek schrijven experts over de natuur. Deze week een schriftelijke bijdrage van vrijwilliger en bestuurslid Tije Fijen namens de egelopvang.

Egels hebben een fantastisch reukvermogen. Ze gebruiken het voornamelijk om voedsel en soortgenoten te volgen. Een gezonde egel heeft altijd een natte neus. Het gehoor is ook uitstekend. Dit wordt gebruikt bij de jacht op insecten. Egels kunnen zelfs ultrasone geluiden horen (meer dan 20.000 Hertz). Daarom reageren ze soms zenuwachtig op bepaalde geluiden.

Gezien de klik- en kauwgeluiden die een egel af en toe maakt tijdens de maaltijd, moet een egel over goed ontwikkelde smaakpapillen beschikken. Ik eet liever een kever dan een wolluis. De kevers smaken veel lekkerder.

Het uitzicht is niet erg goed. Omdat egels nachtdieren zijn, is dit van secundair belang. Onze puntige vrienden zijn waarschijnlijk kleurenblind. De tastharen op de snuit (snorharen) zijn erg gevoelig, net als de neus. Egels hebben ook een strook haar op hun flanken met een tastfunctie.

Egels hebben een zesde zintuig: het ‘Jacobson-orgel’. Het wordt gebruikt om onbekende stoffen of nieuwe geuren te onderzoeken. Het orgel bevindt zich tussen het gehemelte en de neusholte. Eerst proeft of ruikt een nieuwsgierige egel de onbekende stof. Het dier produceert dan een grote hoeveelheid schuimig speeksel. Zodra de egel de ervaring heeft verwerkt, spuugt hij speeksel op zijn rug terwijl hij zichzelf in de vreemdste verdraaiingen draait. Dit opmerkelijke gedrag reinigt het orgel opnieuw. Het ‘Jacobsonorgel’ komt onder andere ook voor bij slangen, honden en paarden. Waarom een ​​egel alleen op zichzelf spuugt en nooit op zijn omgeving, is nog niet opgehelderd.