Straten voor een week naar vrouwen vernoemd: ‘In het collectieve geheugen vormen vrouwen een minderheid’

Door Willem Brand

Die dag werden vijf straten in de binnenstad een week lang symbolisch vernoemd naar vijf Haarlemse vrouwenactivisten. Ieder reflecteerde op het leven en werk.

cobi en leny

De Damstraat heette Cobi Schreijerstraat. Cobi zong immers emancipatorische liederen in taveerne De Waag, waaronder: Er is een land waar vrouwen willen wonen. Ze speelden dat liedje terwijl ze onder de parasols stonden. Voor Cobi was muziek de manier om te zeggen wie je bent en wat je vertegenwoordigt. Voor Leny van Schaik is muziek meer dan een uitlaatklep. Het is een vak dat nauw verbonden is met jouw verlangen om een ​​boodschap over te brengen en te voelen wat je zingt. Een lid van het koor zong spontaan: “Leny, mag ik jouw straat oversteken (Jans), ja of nee?”, op de melodie van “Schipper, ik kan overvaren.”

Renske, Elisabeth en Susanna

Op de hoek Zijlstraat/Grote Markt werd SP-politica Renske Leijten gehuldigd. Een vertegenwoordiger bij uitstek die dossierkennis combineerde met strijdbaarheid. Naast het stadhuis kreeg Elisabeth Schmitz, de eerste burgemeester van Haarlem, een tijdelijke naam voor de straat. Ze streed voor meer vrouwen bij de politie en het openbaar bestuur. Uiteindelijk werd de Kleine Houtstraat de Susanna Dumionstraat. Susanna Dumion, die in Suriname tot slaaf was gemaakt, werd door haar ‘baas’ naar Amsterdam gebracht en na haar dood naar de Kleine Houtstraat verhuisd.

Collectief geheugen

“Wij doen dit niet voor niets. In het collectieve geheugen vormen vrouwen een minderheid. Als we niet hard genoeg schreeuwen, lijken ze er niet toe te doen”, zei Barbara van Balen aan het einde van de rit. PvdA-raadslid Erica Bastiaans zei tegen de krant dat burgemeester Jos Wienen had beloofd tijdens het vragenuur van de dag ervoor vrouwen evenveel als mannen te noemen. We zullen wel zien.