Een week vakantie in Montreal

Mijn computer geeft in de balk onderaan het scherm aan: -11 °C en lichte sneeuw. Dan begrijp je dat het waarschijnlijk niet in ons vochtige landje ligt. Hartkloppingen! Vandaag vliegen we na een klein weekje Montreal terug naar Nederland. bar mitswa van de oudste zoon van onze jongste dochter.

Maar ja, afstanden bestaan ​​eigenlijk niet meer, want WhatsApp en videoberichten vliegen letterlijk de wereld rond. En zo kon ik ondanks mijn afwezigheid toch mijn werk doen, vergaderingen bijwonen en e-mails beantwoorden, ongeacht de afstanden. De twee WhatsApps in Nieuw-Zeeland getuigen hiervan. Interessant is dat de Nederlanders die zo ver weg wonen mijn dagboek trouw volgen. Het geeft mij een goed gevoel (en dat kan ik af en toe heel goed gebruiken!). Maar ondanks de 24/6 bereikbaarheid gaan wij ook op vakantie en genieten ervan, zoals donderdag met de kleinkinderen naar Mount Royal, een soort Amsterdamse Bos maar dan met bergen, heuvels, sneeuw en wat sleeën.

Maar naast de goede tijden waren twee van mijn goede vrienden en volgers behoorlijk teleurgesteld over mijn anti-Van Agt-column. Eén van hen wees mij erop dat als iemand anti-Israël is, dit niet noodzakelijkerwijs betekent dat hij of zij ook antisemitisch is. Dat is absoluut waar! Het enige lastige is dat Israël en de Joden voor het overgrote deel van de Nederlanders een verlengstuk van elkaar zijn. Antisemitisme = antizionisme. En als dat niet het geval zou zijn, waarom schreeuwen ze dan na 7 oktober zoveel meer tegen mij met “Van de rivier naar de zee…”? Ik denk niet dat het toeval is. Maar ik begon toch onderzoek te doen naar Van Agt, omdat intelligente en loyale vrienden mijn mening dat hij een beruchte antisemiet is, resoluut naar het land van de fabels verwijzen.

Het lastige is dat Israël en de Joden voor het overgrote deel van de Nederlanders een verlengstuk van elkaar zijn.

Bij de kroning van koning Willem-Alexander I bevond hij zich in dezelfde groep gasten als Dries van Agt. Van Agt kwam naar mij toe, pakte mijn hand en zei: “Beste opperrabbijn, ik ben geen antisemiet.” Het feit dat hij dat zegt, zou op het tegenovergestelde kunnen duiden. Maar het kan ook een schreeuw zijn uit het hart van iemand die meent zich te moeten verdedigen tegen een onterechte veroordeling. Zijn inspanningen voor bijvoorbeeld de bevrijding van de Breda Three leken mij meer dan weerzinwekkend. Maar maakt dat hem tot een beruchte antisemiet?

Ik herinner me een orthodox-joodse functionaris die regelmatig ongevoelige opmerkingen plaatste die de leden van de gemeente diep pijn deden. woorden kunnen worden gedood! Aan de andere kant is het zeggen van het juiste woord op het juiste moment meer waard dan het in één keer innemen van een wekelijkse dosis kalmeringspillen. Deze functionaris had een blinde vlek voor gevoelens. Hij was dus niet echt schuldig, maar gewoon een lafaard. Gelukkig was hij geen echte rabbijn, anders had hij nog meer schade aangericht, want als een (opper)rabbijn een fout maakt…

Van Agt, een briljant advocaat en kamergeleerde, heeft veel schade aangericht, vooral aan de Bredase Drie. Maar de Breda Three is geen zwart-witverhaal. Willy Lages, een van de Breda Four, was al naar huis gestuurd door zijn voorganger, de joodse minister Samkalden, en ook Van Agts andere joodse voorganger, Karel Polak, had aangekondigd de overige drie op een gegeven moment als buitenlanders te willen behandelen. . om de grens over te steken. Dit alles in overeenstemming met het rechtsfilosofische uitgangspunt dat een straf moet eindigen als deze geen redelijk doel meer dient.

Met zijn Breda Three veroorzaakte Van Agt pijnlijke emotionele schade binnen de Joodse gemeenschap en in voormalige verzetskringen. Maar veroorzaakte hij opzettelijk schade of was dat het resultaat van zijn ongevoeligheid voor gevoelens, zoals die orthodox-joodse functionaris? De joodse intimi van Dries van Agt erkennen zijn blinde vlek, maar geven aan dat ze 100 procent geloven dat hij niet antisemitisch was! En dan weet ik het niet meer.

Met zijn actie namens de Breda Three veroorzaakte Van Agt pijnlijke emotionele schade binnen de joodse gemeenschap.

Wat ik wel weet is dat mijn fysieke afwezigheid in Nederland ervoor zorgde dat ik niet aanwezig kon zijn bij het lewaje van Leo Berg, een van de belangrijke leden van de joodse gemeenschap van Twente. Ja, Blouma en ik gaan vrijwel direct na aankomst, maandag rond het middaguur, naar Enschede, waar een shivve-bijeenkomst zal zijn in de synagoge. En toch voel ik mij schuldig. Ik had het gevoel dat ik er fysiek bij had moeten zijn.

Mijn schuldgevoel werd gecompenseerd door de grootvader van Ofir Engel, de Israëlische jongen die 18 jaar werd tijdens zijn gevangenschap in Gaza. Ik mocht als liaison fungeren om de Nederlandse nationaliteit te verkrijgen, zodat hij vanwege zijn Nederlandse paspoort vrijgelaten kon worden. Dat werkte en uiteindelijk kon zijn Nederlandse grootvader hem emotioneel omhelzen. De opa bedankte mij via WhatsApp video voor mijn (kleine) bijdrage aan de vrijlating van zijn kleinzoon. De grootvader behoorde tot een groep Israëliërs die woensdag aanwezig waren in het Vredespaleis in Den Haag om Hamas-leiders te veroordelen. Ik betwijfel of dat zal werken.

De bar mitswa was geweldig, wat een feest en wat zijn we trots op Sloimele. Hij hield een toespraak, las de hele sidra synchroon voor en reciteerde een lange en moeilijke filosofische verhandeling uit zijn hoofd zonder ook maar één fout te maken. Sloimele is vernoemd naar mijn vader, zijn overgrootvader, wat het een heel bijzonder gevoel gaf.

Blouma heeft zijn koffers al gepakt, mijn schoonzoon gaat zijn auto halen en dan gaan we naar het vliegveld. Einde vakanties!