De W’s van… Bouwien ten Bokum Voorzitter van de fractie D66 Apeldoorn

In deze column vertelt een wethouder wekelijks over wat hem beweegt om in de Apeldoornse politiek te werken. Bouwien ten Bokum is fractieleider van D66 en herdenkt voormalig D66-raadslid en bekende Apeldoorn Quirine Lensvelt-Ruijs, die op 4 februari overleed.

Kenmerkend voor Quirine was het enthousiasme en de openheid waarmee ze met iedereen met heldere ogen een gesprek aanging. Bij elke verkiezing was hij aanwezig met folders van D66, op het Raadhuisplein, voor het station of op de Deventerstraat.

In 1990 trad hij toe tot de gemeenteraad en kort daarna veranderde hij de raad voor Provinciale Staten, waar hij veertien jaar zitting had. Die bredere lijnen stonden hem beter, vond hij. Quirine zocht altijd naar nuances en verbanden. Je moet geen concessies doen om het doen van concessies, maar juist vanuit wijsheid, integriteit en puur gevoel. Hij wist anderen aan te moedigen om na te denken en te veranderen met subtiele vragen en vriendelijke begeleiding. Zijn aantekeningen op losse biljetten, op de achterkant van oude enveloppen of onderstreept en woorden in uitgeknipte krantenartikelen.

Met haar sociale hart en haar gevoel voor cultuur, natuur, emancipatie en gelijke kansen was Quirine een democraat in hart en nieren en stond ze in het hart van de D66-familie. Hun eigen controle, invloed op verkiezingen en democratie waren hun drijfveren. En Quirine heeft mij vanaf het begin, vele jaren geleden, toen ik bij D66 kwam, aangemoedigd om een ​​stap vooruit te zetten. Ze was een klankbord dat inspiratie en vriendschap bood. Ze was een rolmodel en niet alleen binnen D66.

Ze was belangrijk voor meer inwoners van Apeldoorn. Velen zullen haar kennen van het omvangrijke werk dat zij voor de Apeldoornse gemeenschap heeft gedaan, bijvoorbeeld voor de Stichting Apeldoorn Monument, Samenspraak, Mudanthe, Buurtraad De Naald, het Rode Kruis, de Probus Club, de Adviesraad Sociaal Domein en vele andere organisaties. , waaronder: veel te noemen. Dat dacht de toenmalige burgemeester ook toen ze er een lintje voor kreeg. Na het lezen van een A4tje vol activiteiten zei hij: “Ik stop nu, anders is er geen tijd voor degenen die na jou komen.”

Ze zag ook haar eigen afscheid, dat zo onverwachts kwam dat we nauwelijks tijd hadden om te beseffen dat ze spoedig zou overlijden, vanuit een positief realisme, dankbaar voor een vol, liefdevol en avontuurlijk leven. Druk, betrokken en gepassioneerd tot het einde.

Wilt u uw herinneringen aan Quirine met ons delen? Mail deze dan naar [email protected]

Foto:

Quirine Lensvelt-Ruijs.