Neem het leven zoals het komt

Journalist Jim Jansen en fotograaf Eddy Ellert reizen door Amsterdam Oost en ontmoeten bekende en onbekende buren. Dit keer drinkt Jean Tillie, hoogleraar politieke wetenschappen aan de UvA, een Zatte bij Mojo.

Jim Jansen | Foto Eddy Ellert

JoZijn het frietjes of frietjes? Dit is de eerste vraag die op onze tafel ligt deze woensdagavond in oktober, als we in de Mojo-bar in Ringdijk zitten. Jean Tillie heeft honger en wil ‘een bord chips’ bestellen. Fries corrigeert de journalist, maar Jean is een Limburger en volgens hem zijn frietjes frietjes. Gevolgd door een karakteristiek donderend gelach.

Hij woont al ruim veertig jaar in Amsterdam, nadat hij als negentienjarige anarchist Maastricht verliet om politicologie te gaan studeren aan de UvA. Het Amsterdam van de jaren ’80 paste bij hem. Met de krakersrellen, de luide muziek en alles wat daarmee gepaard ging. Naar eigen zeggen is hij niet langer een anarchist. “Maar ik ben decaan van de Hogeschool van Amsterdam en dat is heel leuk”, zegt hij. “Het is mooi om te zien hoe fundamenteel en toegepast onderzoek gecombineerd kan worden met praktijkgericht toegepast onderzoek.”

Hij blijft tot het einde van het studiejaar decaan en gaat daarna met pensioen. ‘Ik heb het elf en een half jaar gedaan en het was geweldig. Zeker met het vooruitzicht een opleiding aan de fotografieacademie te gaan volgen en een nieuw boek te schrijven.’ Naast het maken van stukken voor De Groene schreef hij verschillende boeken. Gedeeld land Het verscheen in 2013 en had als ondertitel ‘Nederlandse multiculturele malaise’. Gepubliceerd in 2016 Lawaai over Nederlandse kiezers en politiek in de periode 1998-2012. Waar het nieuwe boek precies over gaat weet hij nog niet, maar het heeft wel te maken met de huidige Nederlandse politiek.

We moeten verder, maar niet nadat hij ons heeft verteld dat er iets anders is waar hij echt naar uitkijkt. ‘Nieuwe muziek schrijven voor mijn band Nova Zembla. Ik zie ons als een groep heren die graag muziek maken, we hebben drie albums gemaakt en je kunt ons beluisteren op Spotify.’ En wat is het nummer waar iedereen direct op moet klikken na het lezen van deze column? ‘Moeilijk’, zegt hij, ‘maar als ik er één moet kiezen, dan zal het zo zijn Neem het leven zoals het komt.‘Dat zullen we zeker doen, en hoewel Eddy al vanuit Ringdijk naar het zuiden rijdt, heeft Jean nog een definitieve overeenkomst. “Laten we een week vrij nemen.” Een vertaling voor lezers die niet in Maastricht geboren zijn: laten we er een fijne week van maken.