Column: Ghostbusters onder de bomen

Kijk, sommige van die puppykennels zouden daar wonderen kunnen doen. Ik zou zeggen: maak er een jaarlijks terugkerend feest van. Eén à twee zaterdagmiddagen per jaar zijn uitgeroepen tot bladverwijderingsdag. Er zijn geen bladblazers, maar het is leuk om met de kinderen uit te gaan, veel onversterkte livemuziek en dichters, vooral veel dichters die over de herfst zingen overal waar vijf of meer bomen samen groeien.

Twee dagen later loop ik weer langs de Laan van Poot. Deze keer is het een grote dumptruck die stationair gromt en een enorme grip heeft. Een man met een harige mondhoek bedient hem met een doos, zoals een gameconsole, en schept alle stapels bladeren er weer in om naar de volgende bestemming te gaan.

Moesten ze twee dagen rusten voordat ze naar hun eindbestemming mochten? Waren ze hier geplaatst zodat duinwandelaars waardig afscheid van hen konden nemen?

Hier zit waarschijnlijk een efficiënte en waterdichte logistiek achter, maar dit lijkt erg op mijn manier van altijd opruimen: de ene stapel papieren, kranten en boeken naar de andere slepen, met de vage verwachting dat alles wel vanzelf wel zal lukken.

Slechts één ding is echter zeker. De herfst laat zich niet door de wind meeslepen.

Wilt u meer nieuws en opinies uit Den Haag lezen? Overweeg dan een (proef)abonnement op Den Haag Centraal Station. Voor slechts 10 euro ontvang je de krant 10 weken lang.