Op zoek naar illegaal bedrijfsafval tussen luiers en kattenbakvulling

Om half zes ‘s morgens stapt William Giezen in de vuilniswagen en gaat naast de chauffeur zitten. Vanaf Milieupark Rotterdam Zuid rijd je naar winkelcentrum Keizerswaard in IJsselmonde. Daar leegt de chauffeur, zoals altijd, de ondergrondse afvalcontainers in zijn auto. Dit keer zijn het er zeven. Ze keren terug naar het milieupark met een auto die nog maar een kwart van de capaciteit heeft.

Daar is een reden voor. William Giezen is milieu-inspecteur en doet onderzoek naar afval als gevolg van illegaal dumpen. Het te verkennen gebied wordt vooraf bepaald, meestal een winkelcentrum of bedrijventerrein. Het is niet aan te raden om veel afval mee te nemen. Als je iets vindt, weet je niet meer waar het vandaan komt, zegt Giezen. Daarom: een kwartwagen.

Het correct afvoeren van bedrijfsafval kost ondernemers geld. Het is veel goedkoper om het illegaal in de afvalcontainer te gooien. Of gooi het ergens anders weg. Milieu-inspecteurs van de gemeente Rotterdam proberen deze lekkages op te sporen en de eigenaren ervan te vinden.

Milieu-inspecteurs vinden van alles: doe-het-zelf-afval, onverkochte kleding, chemicaliën uit nagelsalons.

Eén op de dertig tassen is illegaal

Als we op pad gaan vinden we altijd wel iets, vertelt teamleider Dennis Roerdinkholder. Uit cijfers uit 2023 blijkt dat één op de dertig vuilniszakken illegaal weggegooid bedrijfsafval is. Van één op de vier tassen is de herkomst niet meer te achterhalen. In deze cijfers is het illegaal dumpen buiten containers niet meegenomen. Dit gebeurt ook vaak, maar wordt niet bijgehouden.

Om het ingezamelde afval bij winkelcentrum Keizerswaard te onderzoeken, wordt het in een grote betonnen container gestort en gescheiden. Een sterke stank vult de lucht. Milieu-inspecteur Martin Schiffers: “Het smerigste is het rotte vlees van de slager of de kippenman. En luiers die vijf dagen oud of ouder zijn. Het is een zure en melkachtige geur. Al het andere is niet zo erg.” Milieu-inspecteurs, gekleed in witte beschermende pakken, gedragen over hun blauwe controle-uniformen (milieu-inspectie hangt af van de afdeling Controle), onderzoeken het afval meter voor meter. Elke vuilniszak wordt geopend.

Bedrijfsafval mag in een afvalcontainer, zolang het geen chemisch afval of dierlijke resten betreft. De bedrijfseigenaar moet bedrijfsschoonmaakkosten betalen, een bedrag dat afhankelijk is van de grootte van het bedrijf. Dat gebeurt niet altijd. In dat geval krijgt de ondernemer een naheffing en een boete. Als hij getraceerd kan worden.

De ondernemer kan de inzameling van afval ook uitbesteden aan een particulier afvalinzamelbedrijf en zelf een prijs afspreken. Dit is verplicht voor chemisch afval en slachthuisafval. Dit moet door een speciaal bedrijf worden verzameld en verwerkt. Maar ook dit soort afval wordt in afvalcontainers gegooid of ergens gedumpt.

Milieu-inspecteurs in Rotterdam kennen de kritieke punten waar bedrijfsafval wordt gedumpt. Langs de verkeersaders, op bedrijventerreinen, onder een brug, tussen de struiken in een park. Of vlak naast de afvalcontainer.

Ze vinden van alles. Restafval van onderhoudsbedrijven die uw bestelwagen leegmaken (cement, tegels, laminaatvloer, verpakkingsmateriaal, verfresten). Zakken met daarin tientallen kilo’s onverkochte kleding. Veel rotte resten. Ook vaak chemicaliën, bijvoorbeeld uit nagelsalons.

“Ik heb onlangs een bevroren papegaaivis gevonden”, zegt Giezen.

Elke zak moet open zijn.

In de betonnen container moeten Giezen, Schiffers en hun collega’s bepalen of ze een zak particulier afval voor zich hebben staan ​​of dat het bedrijfsafval is. Ze beginnen aan één kant van de betonnen container en banen zich van links naar rechts een weg door de afvalhoop. Ze openen alle zakken: luiers, kattenbakvulling, delicatessenverpakkingen voor een onsje salami. “Dit is huishoudelijk afval”, zegt William Giezen. Een collega vindt grote hoeveelheden verpakkingsmateriaal. Waarschijnlijk komt het van een bedrijf. Even verderop vinden ze een zak met lege literblikjes augurken en bonen en een bakje mayonaise. Een ander bedrijf. Waarschijnlijk de hotelsector.

Ongeveer een derde van het onderzochte afval vertoont gebreken. Dit wordt ‘afgedwongen’, zeggen wetshandhavers. Als ze iets verdachts vinden, moeten ze de eigenaar vinden. Kunt u een adres vinden? Of verwijst het product naar een winkel bij jou in de buurt? Een ketchupbakje is waarschijnlijk afkomstig uit een koffiezaak of ander horecabedrijf. Soms komen de zakken uit een naburige gemeente, waar je moet betalen voor het afvoeren van restafval.

De boetes die worden opgelegd aan bedrijven die illegale lozingen uitvoeren, bedragen enkele duizenden euro’s. Dat gebeurde vorig jaar 30 keer en dit jaar tot nu toe 25 keer. Vorig jaar vonden 250 keer ‘administratieve executies’ plaats. Dit betekent dat de overtreder de schade en soms een boete moet betalen. Dit gebeurde dit jaar 115 keer.

Niet alle gevolgde bedrijven blinken uit. Milieu-inspecteurs controleren eerst of het bedrijf de schoonmaakkosten heeft betaald. Anders verifiëren ze of er een contract is met een particulier bedrijf. Zo niet, dan zullen ze een rapport schrijven en de zakenman oproepen voor ondervraging.

Dit is ook de reden waarom Giezen vanochtend met de vuilniswagenchauffeur meereisde. Hij was een getuige. Alles moet juridisch kloppen. Zij hebben er een cursus voor gevolgd. “Als ik niet zelf had gezien hoe de containers werden geleegd, zou ik eerst de chauffeur moeten ondervragen voordat ik een rapport kon schrijven”, zegt Giezen.

De eigenaar van het afval wordt opgeroepen en ondervraagd in een verhoorkamer van de politie. Soms heeft iemand een goed verhaal, zegt Giezen. Meestal is het verhaal niet zo goed en dan volgt er een boete.

Delen





E-mail de redacteur