Soms gaat het over een jas, soms over grotere problemen: Hoe ‘brugagent’ Lizzy tientallen arme gezinnen helpt op de Haagse school

Als het gaat om armoede en gelijke kansen, is de basisschool de plek om deze problemen aan te pakken. Daarom werken speciale maatschappelijk werkers in de armste wijken om de kloof tussen school en ouders te overbruggen. “Ga nog een beetje verder.”

Lizzy in den Haak is een van de zogenaamde ‘brugambtenaren’ en werkt sinds een jaar op de P. Oosterleeschool in Moerwijk, in Den Haag, een van de armste wijken van Nederland. Daar is ze hard nodig, omdat sociale problemen binnen een gezin kinderen naar de klas brengen.

‘Oordeel niet, maar help’

Dagelijks begroet Lizzy 350 basisschoolleerlingen aan de deur. “Ik kijk naar de ouders. Ik kijk naar de kinderen. Ik kijk naar de gezinnen”, zegt hij. “Maar wat ik tijdens die tijd op het plein vooral probeer, is echt contact houden met alle ouders.”

Armoede is het grootste probleem voor ouders, zo blijkt uit hun verhalen die de brugambtenaar hoort. “We hebben gezinnen die niet voor ieder kind een bed hebben. Daarom kom ik graag thuis. Niet om te oordelen, maar om te zeggen: ‘Luister, ik zie het. Kan ik helpen?'”

Op zoek naar onderdak voor studenten

Lizzy probeert gezinnen zoveel mogelijk te helpen de zaken op orde te krijgen. Daarnaast organiseert de basisschool tien keer per jaar een ‘loterijtafel’, waar ouders met een kleine portemonnee gratis kleding en speelgoed kunnen krijgen. Spullen worden gedoneerd door mensen die iets kunnen redden.

“Je hebt dus vaak gesprekken als: ‘Hé, ik heb geen winterjas, ik heb geen zomerjas'”, zegt de brugfunctionaris. “Vaak zijn kleine problemen, zoals een nieuwe jas, op te lossen met verbindingen.” Volgens iedereen kan hij het nog steeds: “Als het echt moeilijk wordt, ontstaan ​​er grotere problemen.”

kijk ook

• De directeuren van het programma vragen het nieuwe kabinet om achterstandswijken te blijven helpen: ‘Per jaar is bijna 600 miljoen euro nodig’

Lizzy was ook ‘uitkeringsouder’

Zo wonen er veel ‘begunstigde ouders’ in Moerwijk. Lizzy zelf is ook getroffen door het schandaal. “Dat tast hun vertrouwen en dat van het hele systeem enorm aan”, weet hij uit ervaring. “Hierdoor kan ik eerlijk zeggen: ‘Ik begrijp je angst, ik begrijp ook het schaamtegedeelte. En ik begrijp ook dat je denkt: voor hetzelfde geld pakken ze mijn zoon van mij af.'”

Eén van de ouders waar Lizzy als brugwachter goed contact mee heeft, is Rabia. De moeder van twee kinderen leefde jarenlang in sociaal isolement. Hij is geboren in Marokko, getrouwd en 7 jaar geleden naar Marokko gekomen. “Mijn man wilde dat ik thuis bleef. Ik mocht geen contact hebben met mensen”, zegt ze.

over onderwijs gesproken

Rabia is uiteindelijk drie jaar geleden van haar man gescheiden. Toen haar kinderen naar school gingen, kwam ze in contact met de leraren en later met Lizzy. De moeder gaat nu 4 dagen per week naar school om Nederlands te leren. Hij heeft ook vrienden gemaakt in de buurt.

De moeder praat met Lizzy over de opvoeding van haar twee kinderen. “Ik ga niemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden”, zegt de brugambtenaar. “Maar soms is het fijn om erover te kunnen praten”, legt hij uit. “Om uit te leggen dat het belangrijk is om consistent te zijn. Dat als het ‘nee’ is, het niet ‘ja’ wordt na twee keer vragen.”

kijk ook

• Woningcorporaties willen verouderde wijken ‘mixen’ met hogere huurprijzen om de leefbaarheid te verbeteren

‘Wij kunnen niet meer zonder hem’

Ook schooldirecteur Mariska Wubben ziet hoe belangrijk dit soort extra contacten is. Ze kan niet meer zonder brugmanager: “Ze dicht echt de kloof tussen mij als directeur en de ouders om op sociaal vlak veel meer te kunnen bereiken.”

De brugwachter pakt op waar het voor haar als schooldirecteur stagneert, legt Wubben uit. “Ze kan nog een stapje verder gaan, naar de mensen thuis gaan. Ze neemt ouders mee naar loketten als ouderlijke ondersteuning of schuldsanering.”

Gratis ontbijt, maar voor hoe lang?

Naast de hulp van de brugwachter kunnen ouders die dat nodig hebben ook een gratis ontbijtpakket ophalen in het buurthuis naast de school. De helft van de studenten maakt hier gebruik van. De Tweede Kamer besloot vorige maand dat het nieuwe kabinet hiervoor geen geld meer hoeft vrij te maken.

Wubben vindt het besluit onbegrijpelijk. “Alles wordt voorbereid en dan stemt de Kamer: ‘Oh, maar dat willen we niet meer'”, reageert ze gefrustreerd. “Dan denk ik: ja, maar hoe kan dat nou? Want we merken het verschil als de kinderen ‘s ochtends gegeten hebben. We merken het enorm.”

‘Gek op korte subsidies’

De schooldirecteur wordt in ieder geval ‘gek’ van alle kortetermijnsubsidies. “Vorig jaar heb ik geteld: ik moest veertig kortlopende beurzen aanvragen.” Hoewel ‘dat niet zo hoeft te zijn’, voegt hij eraan toe. “Als ik het niet doe, krijg ik het geld niet, dus het is een keuze. Maar het is ontzettend irritant en ingewikkeld als sommige subsidies na een jaar meteen stoppen.”

Wubben eist daarom dat het nieuwe kabinet zich engageert om samen met de scholen de problemen daadwerkelijk aan te pakken. “Alle partijen hadden gelijke kansen in hun verkiezingsprogramma, maar dat zien we nauwelijks terug in de plannen”, zegt hij. “Als ze als nieuw kabinet nu geen visie durven neer te zetten, hoe moeten we dan straks beginnen?”