Royce de Vries vermeed de plaats waar de aanval van Peter R. de Vries plaatsvond | RTL Boulevard

Een maand voor de inhuldiging van het monument bezoeken Kelly en Royce het Leidseplein in Amsterdam. De plek waar het monument komt te staan ​​is al afgezet met hekken. “Ik had toen moeten weten: als ik eruit kom, zal daar een monument van mij staan”, zegt Royce.

Hoewel Royce sinds de aanslag op Peter meerdere keren het Leidseplein heeft bezocht, moet hij nog op de plek zijn waar zijn vader daadwerkelijk werd neergeschoten. “Ik heb altijd een slecht gevoel gehad over die plek. Ik heb het ook vermeden.” Hij gelooft dan ook dat het monument een positieve draai zal geven aan de plek waar deze gruwelijke aanval plaatsvond. ‘Dus nu kan ik daar vaker langskomen, in plaats van de plek te vermijden.’

Het monument heeft voor zowel Royce als Kelly een persoonlijke betekenis, omdat op het monument de teksten staan ​​van de afscheidsbrief die Peter voor zijn kinderen schreef. “Het is iets waar ik moeilijk zonder emotie over kan praten. Het is heel persoonlijk”, legt Kelly uit.

Peter had die afscheidsbrieven tien jaar lang bewaard in het huis van Jacqueline, zijn ex-vrouw en moeder van zijn kinderen, en zo nu en dan paste hij de tekst aan. “Ik weet dat ik het vreemd vond dat hij dat had, maar aan de andere kant hoorde het ook bij het leven dat we hadden.

Kelly en Royce waren altijd bang dat er uiteindelijk iets in de brief zou staan ​​dat hen zou verrassen. “Hij zei altijd heel vriendelijk: ‘Ik denk dat je hier heel blij mee zult zijn.'” Ondanks Peters troost vonden Royce en Kelly het nog steeds moeilijk om de brief te openen. “Ik opende die brief nog steeds met een knoop in mijn maag”, legt Royce uit.

Royce en Kelly zijn bedroefd dat Peter geen getuige kon zijn van de oprichting en onthulling van het monument. “Veel mensen hielden van hem en waardeerden hem, maar mijn vader was ook iemand met een uitgesproken mening.” Daarom moest Peter vaak vechten tegen sterke en actuele meningen. “Ik weet dat hij het soms onaangenaam en vervelend vond.”

Na het overlijden van Peter namen zijn kinderen en Jacqueline zijn werk over. “We proberen allemaal een stukje van de erfenis op te halen. Kelly doet fantastisch werk voor de stichting. Ik probeer verschillende mensen te helpen die mijn vader hebben geholpen als advocaat of vertrouwensman.” Jacqueline is ook een bron van steun voor haar kinderen geweest. “Ze is onze steun en toeverlaat en staat altijd aan onze zijde. Zij aan zij. We deden het altijd met z’n vieren en nu met z’n drieën. Ik ben trots op hoe we het met z’n drieën doen.