Nabila vrijwilliger bij Repair Café: ‘Dit is een nieuwe kans voor mij’

Piet Renooy

Hoewel het nog geen tien uur is, staat Vrouw en Vaart al vol met mensen. In de verre hoek zitten vier vrouwen geconcentreerd achter een naaimachine. Het is de Textielreparatieclub, met vaste vrijwilligers Nabila en Fatiha. Vandaag komen er twee buurtbewoners op bezoek die geen naaimachine thuis hebben. Bovendien, zei een van hen, het is ook leuk. Het is niet zo dat er veel gepraat wordt, er wordt serieus gewerkt.

Textiel reparatie

Het Repair Café bestaat nog geen jaar. Het komt voort uit het reeds bestaande Textielatelier. In de Textielwerkplaats maken vrijwilligers van gedoneerde stukken stof praktische boterhamzakjes of kleurrijke slingers. Op initiatief van vrijwilligers ter plaatse werd het materiaal ook gebruikt om allerlei soorten textiel te repareren, van eenvoudige vesten tot prachtige Marokkaanse kandoura’s. Eén keer per week, op woensdagochtend, is het café ‘open’ en kunnen buurtbewoners er terecht om gratis hun kleding te laten repareren of om advies te vragen. Er zijn doorgaans tussen de drie en vijf bezoekers per ochtend.

Nabila is van Marokkaanse afkomst. Ze leerde vanuit huis met textiel werken; Ze werd geboren in een familie van naaisters. Nabila zegt: “Eigenlijk ben ik teruggekeerd naar mijn roots. Na de middelbare school ging ik naar Nederland en had de droom om daar verder te studeren. Maar toen kwamen de kinderen en moest ik stoppen met studeren.” Nabila had zes kinderen. Het opvoeden van kinderen was een hele klus, die ze combineerde met vrijwilligerswerk op de scholen van haar kinderen. Het gezinsleven bracht hem echter geen puur geluk. Het leidde uiteindelijk tot een scheiding.

Vrouw en kanaal

Na de scheiding was het moeilijk om het leven weer op te pakken. Nabila durfde bijna de deur niet uit. Vervolgens nam haar dochter haar mee naar Vrouw in Vaart. De eerste weken zat ze daar, zoals ze zegt, met tranende ogen. Beetje bij beetje begon hij zich beter te voelen dankzij de trainingen en activiteiten. Ze zegt: “Vrouw en Vaart is voor mij een veilige plek. Als je erbij betrokken bent, heb je het gevoel dat je nog leeft.”

Opleidingen en stages

Vrouw en Vaart is nu haar tweede thuis. Naast vrijwilligerswerk is hij een serviceopleiding gestart in de zogenaamde Hospitality. De cursus bestaat uit twee dagen per week studeren en twee dagen praktijkwerk. Werken bij het Repair Café wordt beschouwd als een stage omdat het gaat om ‘mensen helpen’ en dat is waar het in de horeca om draait. Ook loopt hij nog steeds stage bij de Daadkr8-receptie. Ook bereidt zij zich voor op de functie van vrouwenambassadeur. Deze ambassadeurs moeten andere vrouwen enthousiasmeren voor de empowermentprogramma’s van een vrouwenorganisatie in Amsterdam.

Handig en gezellig

Tijdens het gesprek lieten de andere dames de naaimachines zachtjes zoemen. Ook Nabila gaat weer aan het werk. Eerst geeft hij advies aan een ‘klant’ die zijn jas heeft laten repareren, daarna stapt hij achter de machine om gele hesjes met zwarte band opnieuw te bevoorraden. Ondertussen communiceert hij via gebaren en heldere articulatie met Fatiha, die vrijwel doof is. Hij is duidelijk in zijn element en straalt kracht uit.

Ze zegt het heel duidelijk: “Ik ben nu zestig jaar oud en dit is een nieuwe kans voor mij. Ik moet opnieuw beginnen, mijn leven opnieuw opbouwen. Thuis eet je zelf. Hier ben je gewoon bezig en als je iemand helpt, voel je je beter; Dit vrijwilligerswerk is nuttig en leuk.”