“Mensen hebben vaak geen idee dat die camera’s er zijn” – The Bridge

Amsterdam Oost heeft drie keer zoveel straatcamera’s als tien jaar geleden. Sander Flight, adviseur en onderzoeker bij Cameratoezicht en Privacy en inwoner van Oost, volgt dit op. Waarom zijn al die camera’s daar? “Nou, geen idee. Je weet wel?”

‘Zie je die gele camera? En die grappige witte bal? Even tellen, oh, er staan ​​zeven camera’s op het Muiderpoortstation, als ik die op het plein meetel. En dan nog eens tien op de perrons.” Een vogelexcursie, zo voelt het als je met Sander Flight door Oost loopt. In eerste instantie zie je niets, maar met een deskundige gids als hij zie je ze ineens overal. “Het is net als met vogels kijken, je moet weten waar je op moet letten. Als ik een druk plein zie, een slagboom, een toegangsdeur, denk ik: daar moet een camera staan. “Meestal is dat zo.”

Oriente heeft drie keer zoveel camera’s als tien jaar geleden. Flight houdt de gegevens nauwlettend in de gaten. Waarom zijn al die camera’s daar? “Geen idee, ik ga ze niet ophangen. Ken je dat?” Natuurlijk is hij achterdochtig. “Een camera op een caféterras kan een afschrikkende werking hebben. Het voorkomt dat mensen iets stelen of ruzie beginnen met andere gasten op het terras. En mensen imiteren elkaar ook:” Als je buren een camera hebben, wil jij die ook. Bovendien zijn camera’s ontzettend goedkoop. Voor vijftig euro kun je er ook één krijgen. Bovendien kun je alle beelden netjes opslaan, zodat je ze altijd nog eens kunt bekijken, zolang je maar wilt. “

Bewustzijn
Zijn die wellustige ogen op straat onaangenaam? “De meeste mensen hebben geen idee dat ze er zijn, ze voelen zich verwaarloosd. Soms vraag ik ook: denk je dat je nu op de foto staat of niet? Dan zeggen ze: ik weet het niet. Dan wijs ik op alle camera’s om hen heen. Soms staan ​​we zelfs vlak onder een bewakingscamera. Mensen zijn dan heel verbaasd: waarom staan ​​die camera’s hier? Is dat nodig? Opeens beseffen ze dat ze door allerlei camera’s op straat in de gaten worden gehouden.”

Flight ziet dit bewustzijn, bij burgers maar ook bij politici en beleidsmakers, als een belangrijk onderdeel van haar werk. “Ik adviseerde gemeenten en politie over de wettelijke basis voor het gebruik van camera’s in de publieke sfeer. De belangrijkste vraag is dus: wat mag wel en wat niet? De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) stelt grenzen: het mag niet, tenzij het wel mag. Kortom, je moet duidelijk kunnen maken waarom daar een camera moet komen.”

Toezichthoudende samenleving
Vergis je niet: Flight is niet tegen het gebruik van de camera. “Er is de afgelopen tien jaar veel veranderd. Juist omdat er veel maatschappelijke weerstand was, is er Europese en nationale wetgeving ingevoerd, zoals de AVG, en dit voorjaar de Europese AI-wet die gezichtsherkenning met straatcamera’s in de meeste gevallen verbiedt. Bovendien worden camera’s, naast het monitoren en beschermen van eigendommen, steeds vaker gebruikt voor toezicht. Als we willen voorkomen dat vervuilende vrachtwagens de stad in rijden of dat bromfietsers over het fietspad rijden, hebben we camera’s nodig. Wij kunnen dit niet 24 uur per dag fysiek monitoren. Camera’s dragen dus ook bij aan een leefbare stad.”

Dat is goed nieuws, maar de samenleving moet alert blijven. “We willen geen bewaakte samenleving waarin mensen elkaar voortdurend in de gaten houden. Iedereen heeft recht op de bescherming van zijn privacy. Het heeft ook een aantoonbaar effect op ons gedrag en onze gevoelens als we voortdurend in de gaten worden gehouden. Dat maakt mensen bang, we creëren een angstige samenleving. Mijn boodschap is wat de grondwet zegt: regering, laat uw burgers met rust.”