Speciaal bezoek ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan ​​van Jack Courant

Shirley Brandeis

De haring vlak achter zijn kiezen heeft een vlek uit zijn rode vest verwijderd en dan gaat de bel nog net op tijd. Oh, wat leuk, beaamt Jack Courant (bijna net zo bekend in zijn deel van de stad als de burgemeester in zijn deel) als de bezoekers binnenkomen. Er ligt een pak koffie en aardbeien. En een gesprek.

Symboliek

Op dit moment zien we parallellen tussen de voormalige huisarts van Courant en het burgemeesterschap van Halsema. De aandacht en zorg voor anderen die beiden hebben. De status en symboliek van uw beroep. Als huisarts was Jack Courant zijn tijd vooruit met zijn ideeën over lichaam en geest, en vooral de samenhang daartussen. Soms was de oplossing ‘gewoon’ luisteren. Toen pakte hij een sigaret en nam de tijd. Het waren andere tijden. Hij vertelde de huidige burgemeester dat hij met een plan en geduld een voormalige burgemeesterchauffeur van zijn rijangst heeft weten af ​​te helpen. “Ik liet hem praten en ik liet hem mij meenemen. “Dit gaf hem zijn zelfvertrouwen achter het stuur terug.”

Druk schema

De burgemeester zit aan zijn keukentafel. Dat doet wat voor de honderdjarige, die weet dat de stad veel inwoners heeft. Soms merkt hij dat ze dat maar even doet vanwege haar drukke agenda. En ja, het was een diep verlangen om met haar te praten. Een eerdere spontane poging mislukte. ‘Ik heb je ooit op een evenement gezien’, zegt Courant. “Ik zat naast je voor de groepsfoto. ‘Ik heb je toegefluisterd dat ik je een goede burgemeester vind.’ Ze kon hem niet horen. Er was veel lawaai en Jack Courant spreekt met erudiete stem, zonder zijn stem te verheffen en iets minder snel naarmate de jaren verstrijken. “Maar nu ben je hier!”

Leef gelukkig en zelfstandig, zegt de burgemeester. Hij wil weten hoe het met hem gaat. “Heel goed”, zegt Jack Courant. Hoe hij de oorlog heeft overleefd (“zeer gelukkig”), zijn werk heeft ervaren (“mooi”) en hoe zijn verjaardagsfeestje op Uilenburgersjoel was. Vriendin Elly laat het fotoalbum zien van 10 maart, toen Halsema op een steenworp afstand van het feest het Holocaust Museum inhuldigde. In Jacks huis, met zijn familie en vrienden, heerste vreugde en vrede. De burgemeester ziet het nu ook op de foto’s. Hij had er graag bij willen zijn, maar hij kan zichzelf niet losmaken. En verder: de hoofdman van Osdorp heeft haar vandaag voor zichzelf.

Grap

Nu kan hij eindelijk zien dat ze haar werk zo goed doet. En waarom hij zo graag wilde dat ze hem bezocht. Zijn moeder, een overlevende van Auschwitz, stierf twee maanden vóór haar honderdste verjaardag. “Toen hij wist dat hij niet veel tijd meer had, zei hij: wat jammer dat ik de burgemeester nu niet zal ontmoeten.” Halsema glimlacht toe grap in het gezin. Zal Jack honderd worden en de burgemeester zien, vroeg de familie zich vorig jaar hardop af. Hij had weer geluk. “Tegenwoordig zijn er veel honderdjarigen”, zegt de burgemeester. “Helaas kan ik niet meer bij iedereen langskomen. Maar soms maak ik, net als bij jou, graag een uitzondering.”