Basisschool De Puntenburg in Utrecht gaat na 140 jaar dicht

Gisteren was het een groot feest op school. Juf Anja ontving prachtige tekeningen, een hart dat een leerling zelf had genaaid en prachtige foto’s. Geëmotioneerd zegt ze: “Dit is wat Puntenburg tot Puntenburg maakt: onze kinderen. Ik heb het echt in mijn hart.” Hij vindt het erg jammer dat de school moet sluiten. “Als het aan mij had gelegen, waren we nooit gesloten.”

Het bestuur besloot de school te sluiten nadat uit onderzoek bleek dat de leerlingenpopulatie ook in de toekomst laag zou blijven. Bovendien zijn de bouwkosten van scholen en de energierekening hoog. De overige 36 leerlingen gaan naar andere basisscholen, terwijl de groep van acht leerlingen doorstroomt naar de middelbare school.

Vakantie met een verdrietig tintje.

Mevrouw Carry, die al ruim 40 jaar op De Puntenburg werkt, vindt het lastig dat de school moet sluiten. “Het is het einde van de geschiedenis van Puntenburg. Vrijdag zijn de deuren gesloten. Het is een hele feestelijke dag met een verdrietig tintje.” Toch herinnert hij zich een prachtige tijd: “Er is veel saamhorigheid. De kinderen kunnen heel goed samenwerken en hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ze zijn zelfstandig.”

Eén van de studenten van Miss Carry zegt: “Er is ons altijd verteld dat we moesten blijven werken om onze doelen te bereiken. Geef nooit op wat je wilt bereiken en blijf altijd volhouden.” Na de zomer gaat hij naar school, maar hij vindt het jammer om afscheid te moeten nemen. Een andere leerling van juf Anja vindt het lastig als de school sluit omdat “het altijd zo leuk is.” Op de vraag waarom het zo grappig is, antwoordt hij: “Juffrouw Anja.”

Hulpeloosheid en emoties

Juf Anja is erg enthousiast over de afsluiting. Vorige week huilde hij in de klas. In hun klas doen ze aan het begin en einde van de dag een rondje om te kijken hoe de kinderen zich voelen. Ze kunnen kiezen tussen groen, oranje of rood. Een meisje dat altijd groen zegt, kleedt zich plotseling in rood of oranje. “Hieruit blijkt dat de kinderen zich echt hulpeloos voelen. Ze willen niet weg, maar moeten wel weg. Dat zorgt voor veel onzekerheid.”

Vanmiddag verlaten de 36 leerlingen voor de laatste keer de school. “Dit jaar was vol gelach en tranen. We hebben samen veel gelachen, samen gehuild. En binnenkort sluiten we samen de deuren”, besluit hoogleraar Anja.

Door: Nationale Onderwijsgids / Fleur Zomer