‘Guerrillatuinieren’ in deze kerk in Den Haag zorgt voor verbinding in de buurt

Door Gerard van den IJssel

Loes van Beek is in oktober 2020 begonnen met het onderhoud van de destijds geheel verwaarloosde tuin voor de kerk, die al jaren leeg staat. “Toen het gemeentebestuur na protesten van omwonenden besloot dat de kerk niet gesloopt mocht worden, begon ik te kijken hoe ik de verwoeste tuinen weer tot leven kon brengen. Na veel gesprekken in de buurt kwam ik terecht bij de locatie van Middin aan de Weesperstraat. Ze vonden de samenwerking erg leuk en sindsdien werk ik met een groep uit Middin één keer per week in de tuin.” Met succes. Mede dankzij de steun van de gemeente, bedrijven uit de omgeving en de projectpromotor, die de kerk wil verbouwen tot supermarkt, werd de tuin omgetoverd tot een groene oase. Trots wijst Loes planten aan die nog tussen het onkruid te herkennen zijn, zoals klaprozen, stokrozen, ooievaarsnavels, distels, herfsthooi, citroenmelisse, bijenbrood en zelfs een perenboom.

Eind april van dit jaar viel het doek voor Loes en haar ‘kampioenen’, zoals zij de medewerkers van Middin noemt. “De afspraak was dat we tot de start van de werkzaamheden in de tuin mochten werken. In maart vertelden ze mij dat er vanaf juni steigers zouden staan, dus dat was het voor ons.” De tuin nam afscheid met een slotfeest, waarbij de deelnemers door de gemeente werden beloond met een Gouden Klinker. “Ik was bang dat de Middin-kinderen hier erg verdrietig van zouden worden, maar gelukkig viel dat mee. “Als je maar niet stopt”, zei een van de toezichthouders. De gemeente heeft gezocht naar een andere plek in de buurt waar dezelfde groep aan het groen zou kunnen werken, maar een geschikte plek is nog niet gevonden. “De Middintuin aan de Weesperstraat hebben we al meerdere keren verbouwd.”

Bij een depressie

Vorige week kwam Loes opnieuw langs ‘de’ tuin van zijn kerk en was geschokt toen hij zag dat in slechts twee maanden tijd veel van het goede werk bijna vernietigd was. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik na het stoppen van het wekelijkse interview met de Middin-grootheden een grote comedown had. Het was een mooi project om samen aan te werken.” Terwijl Loes verlangend naar de tuin keek, kwam zijn contactpersoon van de groendienst van de gemeente langs. Met een grote glimlach op zijn gezicht zei hij dat hij alleen maar aan Loes dacht en zich afvroeg hoe het nu gaat. Hij luisterde naar Loes en vertelde hem dat de steiger waarschijnlijk pas in september of later zou worden geplaatst. ‘En toen stelde ze voor: ‘Waarom ga je niet gewoon verder? Als de steiger eenmaal staat, kun je altijd nog stoppen.’ Dus ik zei gekscherend; Moet ik dan weer beginnen met tuinieren? De townshipvrouw stemde daarmee in en met een stevige handdruk en een grote glimlach werd er een nieuw begin gemaakt.

En zo begon Loes vorige week weer met hulp van enkele van zijn ‘kampioenen’. “Nu voelt het een beetje als ‘guerilla gardening’, omdat we de projectontwikkelaar niet om toestemming hebben gevraagd. Maar wie kan er bezwaar tegen hebben dat iemand uw verlaten tuin opknapt als u daar zelf geen tijd voor heeft? De reacties van de buren zijn wederom ontroerend. “Je beseft dat mensen deze tuinen door de jaren heen serieus hebben genomen. Mensen stoppen weer om een ​​praatje te maken en de jongens die aan het werk zijn te feliciteren. “Het zorgt echt voor verbinding in de buurt.”