Tuut tuut tuuuuut: Daarom toetert het feestende Turks-Nederlands massaal | RTL Nieuws

Ook de 27-jarige Furkan Aslan uit Eindhoven ging na het laatste fluitsignaal de straat op. ‘Het was een groot gekkenhuis,’ zegt hij, met nog steeds last van zijn stem. “Dit is niet het enige. De wedstrijd van gisteren heeft mij in één klap tien jaar ouder gemaakt. De laatste kans van de Oostenrijkers bezorgde mij een hartaanval. De spanning was ondraaglijk. Maar de vreugde na het laatste fluitsignaal was daar mede aan te danken, het is enorm.”

Daarna verhuisde hij met vrienden en familie naar de Kruisstraat in Eindhoven. Toen hij aankwam was het daar al groot feest. “Ik heb nog nooit zoveel Turken bij elkaar zien feesten in Eindhoven. Er stond een kilometerslange file en onderweg stond je ook nog eens vast in de file.”

‘Prachtig om te ervaren’

“De sfeer was echt goed”, zegt Furkan. “Iedereen was opgetogen, no nonsens. De politie faciliteerde het goed en vierde zelfs een tijdje feest. Overal heerste vreugde. Het was heel leuk om mee te maken. En ja, er werd natuurlijk ook getoeterd.”

De aankomst van Turkije in de kwartfinales werd gevierd door de fans van het team in veel delen van het land:

Volgens Melike Tarim, Turkoloog en tevens voetbalfan tijdens het EK, is toeteren een uiting van vreugde. “Turken doen dit niet alleen in het voetbal, maar ook bij andere belangrijke evenementen. Dit gebeurt ook op bruiloften, als de bruidegom de bruid thuis komt ophalen. Voorheen gebeurde dit alleen bij davul En slaan, een Turkse fluit en trommel. Later is daar het getoeter aan toegevoegd.”

Unie

“Samen dingen beleven hoort bij de cultuur”, zegt Tarim. Tegelijkertijd zijn de Turken in Turkije soms extreem verdeeld over de toekomst van het land, de politiek en de samenleving. Dat verdwijnt in het voetbal, iedereen is gelijk. Waar je vandaan komt en hoe jij het leven ziet, is op dat moment niet belangrijk. “Iedereen juicht voor hetzelfde team.”

Het verbaast Tarim niet dat de overwinning van Turkije op Oostenrijk in grote groepen op straat werd gevierd. “Voetbal brengt gewoon iedereen bij elkaar. Samen toeteren, samen vieren. Dat brengt veel passie en emotie met zich mee op een positieve manier.”

Die solidariteit is ook iets moois voor Furkan. “Je viert het met mensen die je eigenlijk helemaal niet kent, maar je voelt je wel één. Eén in je trots en liefde voor het team. En je ontmoet ook allerlei mensen die je wel kent.”

Het toeteren is leuk voor Furkan, maar wat hem betreft had het iets eerder moeten stoppen. “Ik denk dat het echt tot 1 uur ‘s nachts heeft geduurd, ik heb het een half uur na de wedstrijd gedaan. Toen vond ik het wel genoeg. Er zijn ook mensen die moeten slapen.”

Lage verwachtingen

Dat zoveel mensen zo lang doorgingen en dat er zoveel vreugde was, kwam misschien ook doordat het iets onverwachts was. “Eerlijk gezegd had ik vooraf lage verwachtingen”, zegt Furkan. “Oostenrijk was erg goed tegen Nederland, ik dacht dat we misschien een kleine kans hadden.”

Melike Tarim zag de overwinning ook niet aankomen. “Ik heb geen idee wie de helft van het Turkse elftal is, nu volg ik alleen het voetbal met het EK. Maar ik begreep dat de Oostenrijkers het niet makkelijk zouden krijgen.”

En nu wacht ons zaterdag de wedstrijd tussen Türkiye en Nederland. “Ik kan echt niet verliezen”, zegt Furkan. “Stiekem hoop ik dat Turkije wint. Ik voel me Nederlander en duim zeker voor het Nederlandse elftal, maar nu ze tegenover elkaar staan, hoop ik toch dat de Turken doorzetten.”

Deformatie

“Tegelijkertijd weet ik ook dat de kans daarop niet heel groot is. Nederland heeft de beste spelers. Maar ik denk dat Turkije meer vechtlust heeft, meer wilskracht. Dat kan ook een verschil maken. Als Turkije niet doorgaat “Mijn eerste gevoel zal een teleurstelling zijn. Maar dan zal ik in de halve finale weer voor Nederland juichen.”

Voor Melike geldt min of meer hetzelfde. “Eerlijk gezegd vind ik de zaterdag spannend”, zegt ze. “Maar het is sowieso feest, wie er ook wint. Al zou ik op een bepaalde manier graag willen dat Turkije wint. De laatste keer dat we het goed deden op een EK was in 2008, ik word er al nostalgisch van als ik eraan terugdenk. We hebben het gezien en luid gejuicht.” Daarom zou ik graag willen dat Turkije wint.”

Terwijl het succes van de Turken in Nederland en ook in onze buurlanden breed wordt gevierd, blijft het in Turkije zelf enigszins teleurstellend, constateert journalist Pepijn Nagtzaam vanuit Istanbul. “Natuurlijk houdt Turkije van voetbal. En op sommige plekken leeft het echt. De straten waar altijd voetbal werd gezien en de plekken waar mensen het nu samen op een groot scherm kunnen bekijken.”

‘Turken met vertrouwen’

“Maar het is nog steeds niet zo dat het hele land in puin ligt”, zegt Nagtzaam. “Dit zal uiteraard toenemen zolang de ploeg het goed blijft doen. Ik kan me voorstellen dat als de Turken Nederland verslaan en door gaan naar de halve finales, alles veel meer tot leven komt.”

Wat als de Turken Nederland kunnen verslaan? “Ik heb nog niet met veel Turken over de concurrentie gesproken”, zegt Nagtzaam. “Maar als ik de Turken een beetje ken, zullen ze het spel met vertrouwen tegemoet treden en het met passie doen. Ze zullen er zeker voor vechten.”

Het valt dus nog te bezien of de Turkse voetbalfans komende zaterdag weer zullen toeteren of dat het de fans van het Nederlands elftal zullen zijn die feestvieren. De twee teams spelen om 21.00 uur de kwartfinales in Berlijn.