De dromen en passies van daklozen in beeld

Maar de belangrijkste droom, waar het allemaal begint: een huis, ver weg van de straat, om een ​​leven op te bouwen. Ja, glimlacht Van Beek, ook de dromen van daklozen zijn ‘zo beschaafd mogelijk’. “Het enige wat ze willen is een huis met een tuin, zodat ze vrienden kunnen uitnodigen en misschien samen wat muziek kunnen spelen. Een dak boven je hoofd, rust en stilte, een paar mensen om je heen, veel meer heb je niet nodig.”

Belasting betalen

Het boek bevat talloze bijzondere foto’s en bijbehorende verhalen. Neem bijvoorbeeld Abdul uit Nigeria, die staatloos is. Hij verschijnt op de foto bij de Hacienda, met een bakfiets vol blauwe enveloppen. Zijn droom: belasting betalen. ‘Omdat dat betekent dat hij een baan en een huis heeft.’ Of kijk naar Paulina uit Polen, die in de Westlandse kassen werkte, haar baan en daarmee haar kamer verloor. Ze wil trouwen met “een heel lieve man” en wordt gefotografeerd in een trouwjurkenwinkel, met haar ogen dicht en de ene hand op de andere.

Abdul wil niets liever dan belasting betalen. (Peter van Beek)

Een deel van de door Van Beek geportretteerde personen wist zijn droom waar te maken. Maar voor de meesten van hen is het bestaan ​​wanhopig, zoals het verhaal van de Marokkaan Ben Said illustreert. Hij verblijft al veertig jaar zonder verblijfsvergunning in Nederland en zijn gezondheid is aanzienlijk verslechterd. Zijn dromen – een huis, een baan als bouwvakker, een gezin – zijn begraven; sommigen van hen letterlijk, op de foto.

Rauw en uniek

Al op jonge leeftijd was Van Beek gefascineerd door buitenstaanders, mensen aan de rand van de samenleving. Hij groeide op in Veenendaal (“zeer goed opgeleid, zeer christelijk”), waar hij vooral geïnteresseerd was in de Roma die aan de rand van de stad woonden. “Het lawaai, de kinderen buiten, de branden, de politie-inval, ik vond het geweldig.” Hij voelde zich bij hen thuis en werkte later jarenlang met Roma-gemeenschappen in Oost-Europa.

De soms aangrijpende verhalen over dakloosheid in Nederland stemmen misschien verdrietig, maar geven Van Beek vooral veel energie. “Al deze geweldige mensen met wie ik praat, die zo rauw, zo uniek en zo geestig zijn.” Het systeem daarentegen is een bron van ontmoediging. “Het is waarschijnlijk allemaal ingewikkeld, maar je kunt hier toch niet 25 jaar lang iemand illegaal laten rondlopen?” Van Beek hoopt dat zijn boek enige aandacht zal genereren en onder de aandacht van beleidsmakers zal komen. “Wie weet draagt ​​het iets bij. Ook al beseffen maar een paar mensen dat die mensen niet op straat horen.”

^{Peter van Beek, ‘Pauluskerkportretten van dromen, passie en verlangen’. Meer informatie: www.present.pauluskerkrotterdam.nl}