‘Het ging mis omdat velen van ons trauma’s hebben’

De rellen in een nachtclub in Den Haag van afgelopen weekend laten zien hoe diep verdeeld de Eritrese gemeenschap in Nederland is. Het conflict is nog lang niet voorbij.

Cyrillus Rosman En Zed Fasel19 februari 202419:59

Acht politieagenten raken gewond, dertien relschoppers worden gearresteerd, een bus wordt in brand gestoken en een huiveringwekkend beeld van een Eritrese demonstrant die een persfotograaf probeert aan te vallen met een houten stok. Hoewel Eritrea, in Oost-Afrika, ruim 5.000 kilometer verwijderd is van Den Haag, zijn de problemen van de dictatuur in dat land geïmporteerd naar Nederland, zo werd zaterdagavond duidelijk. De Mobiele Eenheid (ME) van de politie moest worden opgeroepen om de rellen te stoppen. Het is echter onwaarschijnlijk dat de rust is teruggekeerd onder de 25.000 Eritreeërs die in Nederland wonen.

Groen shirt

Zaterdagmiddag vond in het Haagse Operahuis een feest plaats, georganiseerd door de Federatie van Eritrese Gemeenschappen in Nederland. Volgens een woordvoerder “gewoon een partij en geen politieke bijeenkomst.” De kamer was echter gevuld met Eritrese vlaggen en bijna alle aanwezigen droegen een groen T-shirt, een van de kleuren van de Eritrese vlag, met tekst die verwees naar de enige politiepartij die in het land was toegestaan.

Verrassend: ook Eritrese gemeenschappen in andere delen van de wereld vierden afgelopen weekend feest, al deden ze dat om politieke redenen. Ze vierden Operatie Fenkil, een bekende strijd uit de Eritrea-onafhankelijkheidsoorlog van 1990. “Eigenlijk zijn het niet alleen partijen”, zegt Kibrom Ghirmay, een Eritreeër die naar Nederland vluchtte en zichzelf omschrijft als verdediger van de mensenrechten.

Ghirmay werkt voor de Eritrese organisatie Human Rights Defenders en is van mening dat bijeenkomsten zoals die in Den Haag propaganda- en fondsenwervende bijeenkomsten zijn voor het dictatoriale regime van Eritrea. De leider van de partij, Isaias Afewerki, is sinds 1991 aan de macht en zijn partij, de PFDJ, is ook de enige partij die in het land is toegelaten. Regeer met ijzeren vuist.

Verplichte militaire dienst die op slavernij lijkt

De afgelopen tien jaar zijn honderdduizenden Eritreeërs, voornamelijk jongeren, het land ontvlucht. Ze wilden af ​​van de verplichte militaire dienst, die soms jarenlang duurde en die mensenrechtenorganisaties omschrijven als verkapte slavernij. Weigeren om te dienen kan tot marteling leiden. Ook het gebrek aan vrijheid en de economische omstandigheden in het land spelen een rol.

Voor gevluchte Eritreeërs was de reis naar Europa vaak een hel: uitgebuit en misbruikt door smokkelaars, bang om in kleine bootjes over zee te sterven. Ook Kibrom Ghirmay, inmiddels dertiger, vluchtte. In Nederland kreeg hij asiel en veiligheid, maar kreeg hij ook te maken met demonen uit het verleden. Want de lange arm van Afewerki’s PFDJ reikt tot in Nederland.

oude groep

Eritrese vluchtelingen zeggen al jaren dat ze in de gaten worden gehouden en (soms) worden bedreigd door Eritreeërs die al veel langer in Nederland zijn. De grootste groep Eritreeërs arriveerde tussen 1983 en 1991 in Nederland. Eritrea was in die periode verwikkeld in een onafhankelijkheidsoorlog met Ethiopië.

Die ‘oude’ Eritreeërs zouden zich verbonden voelen met het regime van hun geboorteland en daar ook (verplicht) geld aan doneren. Ghirmay: “Je kunt op vakantie naar Eritrea, ik heb mijn familie al tien jaar niet gezien.”

Soms ondervinden mensen die in Eritrea blijven problemen omdat een familielid het land is ontvlucht.

Blauwe Brigade

Daarom organiseren Eritrese vluchtelingen vaak tegendemonstraties als ze vermoeden dat de Eritrese regering een bepaalde partij steunt. Dit is al jaren aan de gang, maar de laatste maanden is het steeds meer uit de hand gelopen. Deze zomer ging het gruwelijk mis in Rijswijk, waar een enorme vechtpartij uitbrak.

Eén van de oorzaken hiervan lijkt de opkomst van de Nhamedu Brigade, de blauwe brigade. Ze demonstreren tegen het regime buiten Eritrea. Hun blauwe t-shirts verwijzen naar een oude vlag van het land, vóór de dictatuur. De afgelopen maanden zijn Eritrese bijeenkomsten en tegendemonstraties uit de hand gelopen, onder meer in Duitsland en Zweden. Dit weekend liep in de Verenigde Staten, gelijktijdig met de rellen in Den Haag, een Eritrese partij uit de hand.

Volgens de Haagse burgemeester Jan van Zanen zat ook de Nhamedu Brigade achter het uit de hand gelopen protest in zijn stad. Ghirmay, die naar eigen zeggen geen deel uitmaakt van de brigade en zaterdag niet in Den Haag was, zegt de gemeente te hebben gewaarschuwd. “Wij hebben Den Haag gevraagd het feest niet door te laten gaan. Daar wordt geld ingezameld om ons te bedreigen. Die feestjes geven mij een onzeker gevoel”, aldus Ghirmay.

veel emoties

Omdat de leiding van de partij lange tijd geheim bleef, gingen de jonge Eritreeërs zelf op zoek naar de plek. “Als we het adres hadden geweten, hadden we een tegendemonstratie kunnen aanvragen. Nu was dat niet mogelijk. Het gevolg was dat er veel emoties waren en dingen uit de hand liepen. Dat is niet goed, ik heb echt medelijden met de mensen die erdoor gekwetst worden. Maar dit komt doordat veel jonge Eritrese vluchtelingen getraumatiseerd zijn door wat hen in Eritrea en tijdens hun ontsnapping is overkomen.”

Een jonge Eritrese vluchteling, die zichzelf voorstelt als Tegay (26) en zijn achternaam niet wil geven, zegt: “Ik heb vrienden die naar Den Haag zijn gegaan, sommigen van hen zitten nu in hechtenis voor wat er is gebeurd. Ik denk dat we moeten protesteren tegen de vieringen van de dictator, maar zonder geweld. Want in Nederland is alles toegestaan, behalve geweld. “Nu is het nodig om ons belastinggeld te gebruiken om schoon te maken en te organiseren.”

De andere kant wijst ook op de Nederlandse wetgeving. “Het echte slachtoffer hier is de Nederlandse samenleving”, zegt een van de aanwezigen in de feestzaal in Den Haag. “Wat de reden voor je woede ook is, je moet mensen niet aanvallen. Dankzij de politie hebben we onszelf veilig gehouden, maar in hoeverre zullen we in de toekomst veilig zijn? “Het gaat er niet om wat onze politieke kleur is. Ook al steun ik de wreedste dictator ter wereld. Het belangrijkste is dat je in Nederland niet met geweld binnendringt.”