Jevieljo heeft geen snel geld meer, nu krijgt ze een kindje en krijgt ze eindelijk een eigen huis – Adverteren Rotterdam | De Havenloods

De Rotterdammers met voorsprong

7 minuten geleden

Algemeen
22 keer gelezen

Rotterdam – In ‘Rotterdammers met een voordeel’ portretteert Peter van Drunen de mensen die hij ontmoet bij de Nico Adriaans Stichting (NAS), die zich inzet voor daklozen in Rotterdam.

Met een grote glimlach parkeert Jevieljo zijn scooter voor het huis in de Beverwaard dat hij binnenkort hoopt te betrekken. Op zijn rug zit zijn vriendin Shivani en tussen hen in, onzichtbaar maar tastbaar, zijn ongeboren zoon. Na lange tijd dakloos te zijn geweest, hoopt Jevieljo nu eindelijk een eigen huis te hebben. “Het is een grote opluchting”, zegt hij terwijl hij zijn blik over de gevel laat glijden. “Er gaan momenteel zoveel dingen door mijn hoofd.”

Rugzak vol dromen

Jevieljo, nu 21, kwam op zijn vijftiende alleen vanuit Suriname naar Nederland met een rugzak vol dromen. “Dit was een nieuwe wereld voor mij.” Maar verleid door verkeerde beslissingen en verkeerde vrienden belandde hij in de gevangenis. “Daar wil ik niet te veel over zeggen. Alles gebeurde. Ik heb er ook veel van geleerd.”

De jongeman is kritisch op zichzelf, maar vooral blij met de geleerde lessen. “Veel van de fouten die ik toen maakte, bijvoorbeeld een straatoverval, zou ik nooit meer maken. Het levert niets op. Snel geld is snel op. Je kunt beter hard werken. “Dan komt het langzamer in je zak, maar duurt het ook langer voordat het verdwijnt.”

Cel

Toen hij uit de gevangenis werd vrijgelaten, was hij nog maar achttien jaar oud en moest hij met een berg schulden helemaal opnieuw beginnen. Zijn dieptepunt was toen hij als dakloze zoveel mogelijk tijd in de trein doorbracht om warm te blijven. “Ik leefde van stop tot stop. Ik weet nog dat ik een keer wakker werd in Arnhem en dacht: waar ben ik verdomme? Ondanks dat hij in de trein sliep en van bank naar bank huppelde, werkte Jevieljo fulltime als chef-kok in de restaurantindustrie. Daar ontmoette hij Shivani met wie hij soms tot drie uur ‘s ochtends diepe gesprekken over het leven voerde.

Tranen

Wat betekent zij voor hem? “Het gaat er niet om wie ze voor mij is, maar wat ze voor mij is”, reageert hij resoluut. “Ze is maar de helft van mij.” Er volgt een stilte, waarin Shivani in tranen uitbarst en haar tranen met haar hand probeert weg te vegen. “Ze kent mij beter dan wie dan ook”, vervolgt Jevieljo. “Ze weet waar ik vandaan kom. En nu gaan we samen een kleintje krijgen.”

De intense liefde tussen de twee is voelbaar. “Hij bleef maar werken, hij ging altijd door”, zegt Shivani over de tijd dat Jevieljo er slecht aan toe was. “Door zijn mentaliteit heb ik er nooit aan getwijfeld dat het goed zou komen.”

Stichting Nico Adrianans

Het keerpunt kwam toen Jevieljo hulp zocht bij de Nico Adriaans Stichting (NAS). Hier vond hij niet alleen onderdak bij jongerencentrum de Kapershoekseweg in Hoogvliet, maar ook de steun en begeleiding die hij nodig had om zijn leven weer op de rails te krijgen. “Ik kwam met drie tassen en vertrek nu met veertien dozen.” Met zijn begeleider Ediño bouwde Jevieljo langzaam aan zijn leven. “Ediño voelde zich niet als een coach, meer als een teamgenoot of een broer die naast me stond en me onder zijn bescherming nam. De band werd sterker en nu staan ​​we hier, voor mijn eigen huis.

Ediño legt uit waarom Jevieljo een van zijn belangrijkste klanten is. “Zijn motivatie om goed te doen in het leven. Ga continu door. Ga door met het werk. Hij heeft plannen voor de toekomst en zorgt goed voor de mensen om hem heen. Hij begrijpt ook veel en kan goed met tegenslagen omgaan.”

Thuis

Stralend lopen ze door het huis dat met ruim veertig vierkante meter groot genoeg is om het nieuwe gezin een goede start te geven. Die muur tussen de woonkamer en de slaapkamer helpt. “Het is groter dan ik had verwacht”, zegt Jevieljo bij binnenkomst.

Beetje bij beetje beseft hij dat hij vader wordt. Welke les wilt u doorgeven aan uw kind? “Ik zou mijn kleintje nooit vertellen dat hij mijn pad niet mag volgen. Het lijkt gek, want het is een lastig traject geweest, maar ik heb er ook veel van geleerd. Wat ik mijn kleintje wil overbrengen is om nooit op te geven en altijd door te zetten. Houd altijd je doel voor ogen en ga ervoor.”