Eén-twee met scheidsrechter Milan Meulen

Wij geloven dat scheidsrechters een belangrijke rol spelen in het amateurvoetbal en daarom willen wij hen de aandacht geven die ze verdienen. Met deze rubriek hopen wij de band tussen scheidsrechters, voetballers, coaches en fans te versterken.

Op de site zijn al meerdere scheidsrechters beoordeeld. Dit keer is het de beurt aan de jonge Milan Meulen, zoon van scheidsrechter Roland Meulen. We stellen Milan een aantal vragen over hoe hij het doet als scheidsrechter bij wedstrijden in het amateurvoetbal.

Stel jezelf voor aan het Eindhovense amateurvoetbalpubliek:
Mijn naam is Milan, ik ben 18 jaar oud en ik woon in het prachtige Best. Momenteel woon ik nog bij mijn ouders, helaas zijn mijn ouders gescheiden dus ik verander elke week van huis. Daarnaast volg ik het MBO in Eindhoven, De Rooi Pannen > Opleiding Ondernemer/Hospitality Manager. Momenteel zit ik in jaar 2. Naast mijn studie werk ik bij Albert Heijn (Boterhoek) en bij restaurant Suus in Best. Ik werk met trots en plezier in beide bedrijven, vooral in Restaurant Suus omdat mijn hart bij de horeca ligt en zeker bij dit bedrijf.

Waarom heb je ervoor gekozen om scheidsrechter te worden?
Het begon allemaal al heel vroeg, thuis op de bank, terwijl we voetbal keken met onze vader. Ik zag niet alleen het voetbal, maar vooral die man die overal op het veld stond, de scheidsrechter! Wat voor beslissingen neemt hij, welke gebaren komen daarbij kijken en hoe kan hij zo goed omgaan met weerstand? Ik wist gewoon dat ik zoiets wilde kunnen en doen… Ik schreef me op 9-jarige leeftijd in voor de Beste Vooruit, een zaalvoetbaltoernooi. Ik vond het zo interessant en leuk dat ik verder ben gegaan met de mini’s, F’s, E’s etc. Sinds vorig seizoen train ik samen met Gijs, Jasper en mijn vader bij de KNVB SOIII en nu ben ik actief op de Brabantse velden. Verder was mijn keuze ook snel gemaakt omdat ik al gevoetbald had, ik speelde in Jo13-6, wat volgens mij veel zegt… Maar zelfs dat had voor mij niet zoveel zin, dus het lag al buiten mijn bereik. van de bal. Een scheidsrechter zeer waardig.

Hoe kunnen wij jou als scheidsrechter omschrijven?
Het is natuurlijk heel lastig om jezelf goed te omschrijven, iedereen heeft een andere indruk van iemand. Ik zou mezelf omschrijven als een rustig persoon, zowel binnen als buiten het veld, die niet echt op weerstand reageert en ‘vrienden’ probeert te maken in het veld door met zijn onderwerpen/hun taal te praten. Ik denk ook dat ik er serieus uitzie! Sterker nog, je kunt met mij praten en chatten op het voetbalveld.

Hoe zijn de afgelopen jaren verlopen als scheidsrechter bij de KNVB?
Nou ja, uiteindelijk kom je naar een club en verwacht je tegenwoordig welkom te worden geheten, en in de meeste gevallen gebeurt dit nog steeds. Dan kun je gezellig een praatje maken met de mensen van de club. Bij slecht weer verwacht je in de vergaderruimte te blijven, maar de helden van de dag staan al in de regen op het veld… Dus ik ga als 17-jarige tiener ook naar buiten om mezelf te laten zien. Je loopt naar de trainers toe, maakt een praatje, doet een kleine warming-up en loopt dan snel naar binnen. Trek een shirt aan, kijk naar de kinderfoto’s van die 29-jarige voetballers en praat met mijn gelukkige assistenten van de dag en vertel hen hoe zij vandaag van mij zullen profiteren. En elke keer als ik over het veld loop, zie je die spelers kijken: gaat dat jochie naar ons fluiten? Iedere wedstrijd is echt anders, in de ene wedstrijd kun je prachtig voetbal kijken, de week erna lijkt het alsof je leven ellendig wordt en je niet meer naar huis kunt zonder veel administratief werk. Dat maakt het zo leuk om scheidsrechter te zijn!

Hoe denk je dat voetballers jou als scheidsrechter zien?
Dat ik echt een rustige jongen ben die handelt naar wat ik zie. En wat ik het allerbelangrijkste vind, is dat voetballers zien dat ik onpartijdig fluit… Omkopen met een worstenbroodje werkt helaas meestal niet. Ik hou er ook van om grapjes te maken op het veld en de sfeer van het spel te zien. Fluit zo min mogelijk en laat, indien mogelijk, zelfs kleine overtredingen doorgaan. Achteraf krijg ik vaak lof voor de manier waarop ik blijf voetballen, dat is altijd leuk om te horen.

Wat is je uiteindelijke doel als scheidsrechter?
Uiteindelijk hoop ik wat vooruitgang te boeken. Ik geniet enorm van deze lagere klassen van het amateurvoetbal en ik vind het erg leuk om deze mooie wedstrijden te scheidsrechteren. Maar ik hoop op de lange termijn vooruitgang te boeken en te kijken welk niveau ik aankan en uiteraard kan ik nog steeds met hetzelfde gevoel naar een wedstrijd… Gezellig! Daarnaast hoop ik nog vele mooie jaren als voetbalscheidsrechter te mogen beleven.

Wat het leven als scheidsrechter zo mooi maakt:
Niet veel mensen zeggen het, maar het leven als scheidsrechter is echt prachtig! De emoties van spelers en coaches, de reacties die je krijgt na een bal die je slaat, de mooie clubs waar je langs komt en het publiek dat langs het veld komt om hun vriend, zoon of bekende te zien. Maar het mooiste is dat wij als scheidsrechters de 90 minuten volmaken, ik heb geen coach die mij vervangt omdat ik een fout krijg door een bal achter… Het heeft dus ook voordelen!

Personeel

Hobby’s: Naast fluiten ben ik ook actief op de tennisbaan Smashing’89 in Best. Het werken bij restaurant Suus zie ik ook als een hobby omdat het altijd erg gezellig is en we een goed team hebben en het natuurlijk gezellig is om met vrienden te gaan en een feestje te vieren.

Een leven zonder fluitjes: Maak mijn opleiding af en probeer een bedrijf te starten als horecaondernemer. Maar voor mij is er op dit moment geen echt leven zonder fluiten.

De grootste ergernissen als scheidsrechter in het amateurvoetbal:
Ik heb eigenlijk geen grote ongemakken… Dat is heel irritant, en ik durf te zeggen dat veel scheidsrechters dat ook hebben. Wanneer je scheidsrechter bent voor een team met een scheidsrechter van het voetbalteam. Ze denken vaak dat ze de regels beter kennen dan jij en geven letterlijk overal commentaar op: “Ga dan zelf maar fluiten!” Dat kun je niet doen, want dat doen ze al… Jij ziet er ook uit als een idioot. Ook als ze je niet verwelkomen kan dat vervelend zijn, maar verder is het een heel leuk beroep.

Fans, coaches en spelers aan de zijlijn: Over het algemeen is het erg leuk, de sfeer die het publiek genereert is echt aangenaam. Er is niets mooier dan fans die in elke situatie ‘HEY SCheidS’ roepen en de spelers aanmoedigen, dit maakt een wedstrijd net iets fanatieker. Maar je kunt ook te ver gaan, bij mij is alles mogelijk en toegestaan behalve bedreigingen van publiek, spelers of coaches. Helaas ging er in de tijd dat ik naar de KNVB fluitte al twee keer iets mis en werd ik bedreigd… In deze gevallen kwam ik binnen en hebben we een kwartiertje gezeten en gekalmeerd. Ook benut je de tijd om de aanvoerders en coaches te informeren over wat er is gebeurd. Verder moet ik bij beide gelegenheden de clubs (VOAB en UNA) bedanken voor de manier waarop zij je in een tijd als deze hebben begeleid. Er is altijd iemand die je steunt en helpt in tijden als deze.

Meest opvallende voetballers die je tot nu toe hebt meegemaakt in het amateurvoetbal: Je hebt in elk team betere spelers… Dus ik heb niet echt echte voetballers die opvallen…

Sterke punten als scheidsrechter:
Ik blijf kalm bij het nemen van beslissingen, laat mijn emoties in situaties heel laag en spreek mensen rustig aan op hun gedrag. Ook denk ik dat doordat ik tijdens het spel naar de spelers toe loop en uitleg waarom ik een situatie op deze manier evalueer, ik achteraf meer respect krijg voor de situatie omdat de spelers weten dat ik ze weer voorbij loop met een uitleg. Als ik iets niet zie of een fout maak, ben ik daar heel eerlijk over en zie je aan de spelers dat ze het accepteren, zolang het natuurlijk maar 3 keer per minuut gebeurt, dan vragen de spelers zich af of ik zou het niet moeten doen. Na de wedstrijd moet ik een bril halen.

Wat moet de KNVB veranderen om meer gekwalificeerde scheidsrechters op het veld te hebben?
Vorig jaar merkte ik dat er veel scheidsrechters zijn van mijn leeftijd, dus ik begon met Jasper Versteegh en Gijs Weemaes en nu train ik in Eindhoven bij COVS en er zijn ook jongens van onze leeftijd! Het motiveert mij, maar ook hen, in ieder geval om door te fluiten omdat je onderling de wedstrijden kunt bespreken! Ook doen we samen activiteiten en gaan we een weekendje weg om meer te leren. Om meer gekwalificeerde scheidsrechters te krijgen moet je misschien dit soort activiteiten doen, al heeft dat niets met fluiten te maken… Je kent elkaar en kunt ervaringen delen.

Welke aanpassing/regel(s) zou jij als scheidsrechter graag zien? Echte aanpassingen heb ik niet. Ik hoop dat er in de toekomst wat meer respect terugkomt… Ik heb het dan niet alleen over de scheidsrechter, maar ook tussen ons! Als je mij respect toont, krijg je het in de meeste gevallen terug.

Hoe zie jij de excessen die nog steeds veel voorkomen in het amateurvoetbal? Het is helemaal niet gepast, maar ik hoop dat het voor zich spreekt.

Assistent-scheidsrechters:
Het is fantastisch dat er in elke competitie 2 kandidaten openstaan voor deze taak. Soms is het even vechten, maar ze zijn er nog steeds, zelfs als ze een spelletje steen, papier, schaar verliezen om te scoren en daarom met volledige tegenzin naast me staan. Er zijn op dit vlak ook veel positieve mensen die echt hun best doen. Ook die ouders/coaches verdienen veel respect. We weten allemaal dat elke keer dat de assistent zijn vlag gooit, een speler aan de andere kant van het veld begint te roepen: ‘HIJ NIII!!!’ Hoe dan ook, eerste emotie, zeggen wij. Zonder de assistenten kunnen de 22 helden op het veld helaas niet voetballen.

Eindelijk

Wat is jouw motto tussen de voetballer (amateur) en de scheidsrechter? Blijf voetballen, het is geen disco!

Jij vindt dit leuk

Leave a Reply Cancel reply