‘Fietsen, hebben we nog fietsen?’

Hij stelde het plan voor tijdens een briefing over de aankomst van het hulpschip in Mathenesse. “En dat werd heel goed ontvangen.” Toen hij het later voorlegde aan de Fietsersbond, waar hij ook lid van is, kreeg hij opnieuw groen licht.

En een paar weken geleden was het zover: elke vrijdag zijn er fietslessen voor wie maar wil. De ‘studenten’ krijgen begeleiding van vrijwilligers die eerder via de Fietsersbond een opleiding tot fietsinstructeur hebben gevolgd.

Vanochtend zijn er ongeveer 15 kandidaten. Als er onverwachts studenten opduiken, kan er zelfs een tekort aan oefenmateriaal ontstaan. De stem klinkt een beetje bang: “Fietsen, hebben we nog fietsen?”

Leeglopen

Gelukkig is het fietsentekort snel opgelost: er verschijnen nog steeds enkele vouwfietsen in de kofferbak van een auto. Bier Pijpker lijkt tevreden. Hij is een van de fietsinstructeurs van deze ochtend. Bier helpt Rotterdammers al jaren op de fiets, vertelt hij. “Onze missie: zoveel mogelijk mensen simpelweg leren fietsen.”

Omdat? Omdat het mensen echt kan helpen. Hij vertelt: ‘Mijn eerste leerling was een man die in het Zuiden woonde. Maar in de Spaanse polder werkte het. Hij beschikte niet over een rijbewijs. Hij haalt willens en wetens zijn schouders op. ‘Nou, dan kom je zonder stroom te zitten in het openbaar vervoer.’

Daarom is het geven van fietslessen erg nuttig. Maar ook leuk om te doen. Fietsinstructeur Henk van Drunen vertelt bijvoorbeeld over een vrouw die hij nu individueel lesgeeft. Hij is ongeveer zestig jaar oud en heeft geen rijbewijs. En haar man bracht haar overal naartoe, maar nu ligt ze in een verpleeghuis.’

Daarom besloot hij te leren fietsen. Hij heeft al wat lessen gehad en wordt steeds beter. Henk: ‘Gisteren durfde hij voor het eerst hallo te zeggen tijdens het rijden. Wat leuk.’