Impressies in het Wereldmuseum Amsterdam | oost-online.amsterdam

Op 8 februari opende de tentoonstelling ‘Imprints’ in het Wereldmuseum Amsterdam, het voormalige Tropenmuseum. Drie kunstenaars, Elia Nurvista, Max Kisman en Sabine Groenewegen, creëerden werken die voor hen de sporen vertegenwoordigen die de Nederlandse overheersing in Indonesië heeft achtergelaten.

Annette Douwes | Foto Frits Wegenwijs

DDe kunstenaars gebruikten in hun werk beelden uit de Archieven en Collecties van het Wereldmuseum, dat ooit begon als een ‘Koloniaal Instituut’. Ze nodigen bezoekers uit om nieuwe inzichten te verwerven in hoe ons koloniale verleden het heden fysiek, psychologisch en ideologisch beïnvloedt.

palmplantages
In haar project ‘Long Hang Fruits’ onderzoekt Elia Nurvista (Djokdjakarta, 1983) de complexiteit en impact van de oliepalmeconomie en de politiek van plantages. Ze hebben nog steeds een verwoestend effect op de natuur en de samenleving in Indonesië. In zijn rode batikdoeken verwerkt hij afbeeldingen en foto’s uit de Nederlandse koloniale tijd. Op zijn witte doeken heeft hij koloniale taferelen geborduurd.

Hoe beïnvloedt ons koloniale verleden ons nog steeds?

Indiase afkomst
Max Kisman (Amsterdam, 1953), kunstenaar, illustrator en grafisch ontwerper, is geïnteresseerd in de psychologische gevolgen van de Nederlandse koloniale bezetting in voormalig Nederlands-Indië. Haar stijl is geïnspireerd op Indonesische batik- en wajangpoppen. De afgelopen jaren zijn zijn eigen Indiase afkomst en geschiedenis essentieel geweest. Net als in uw publicaties. Kuspinah, ik heb alleen jouw naam En De leugen zal worden gewroken, opgedragen aan zijn Indiase grootmoeder Kuspinah. Hij heeft haar nooit ontmoet. Zijn werk is opgenomen in de collectie van het Stedelijk Museum Amsterdam en op 1 maart 2024 opent de tentoonstelling ‘Kuspinah, ik heb alleen jouw naam’ in het Centraal Museum Utrecht.

Uitgebuit
Sabine Groenewegen (Den Haag 1985), filmmaker en kunstenaar, analyseerde voor haar project ‘Surrounding Silences’ koloniale propagandafilms en foto’s van rubberplantages. Deze propaganda verhulde de harde dagelijkse realiteit. Vooral inheemse plantagevrouwen werden vaak dubbel uitgebuit, als arbeiders en ook als concubines van de koloniale heersers en opzichters van die plantages. In de tentoonstelling zien we een film over de rubberindustrie zoals deze zich begin 20e eeuw in Amsterdam afspeelde.

Gedeelde geschiedenis
Imprints is een goede aanvulling op ‘De Grote Indonesische Tentoonstelling’ in de Nieuwe Kerk en de vaste tentoonstelling ‘Ons Koloniaal Verleden’ in het Wereldmuseum Amsterdam. Bovendien is er de laatste tijd veel Indiase literatuur verschenen, vaak persoonlijk, geschreven door Indiase auteurs van de tweede en derde generatie. Dit alles geeft ons een vollediger en duidelijker beeld van onze gedeelde geschiedenis.