Ronnie Flex wil actie ondernemen tegen label om te waarschuwen: ‘Het werkte best goed’

Kunstenaar Ronnie Flex verplaatste vanavond de strijd met zijn voormalige platenlabel Top Notch van de rechtszaal naar de spotlight. Ongeveer 150 mensen kwamen naar Rotterdam na een protestoproep van de rapper en zanger, die hij gisteren deed op zijn sociale mediakanalen.

Hij wilde de aandacht vestigen op de in zijn ogen verstikkende contracten die jonge kunstenaars afsluiten met machtige labels. Welke lessen zijn er voor artiesten – en voor de muziekindustrie – in het geval van Ronnie Flex?

Ronnie Flex – echte naam: Ronell Plasschaert – tekende in 2015 een contract bij Top Notch. Datzelfde jaar brak hij naast Lil’ Kleine met succes door. Drankjes en medicijnen. Er volgden meerdere succesvolle albums, maar Plasschaert beweert dat hij niet genoeg aan zijn hits verdiende.

Hij vindt het ook vervelend dat hij niet de eigenaar is van de originele opnames van zijn muziek. Plasschaert zei dat hij slechts 8 procent van het inkomen ontving, maar dit werd later aangepast naar 15 procent. In 2021 maakte hij het uit met Top Notch en een jaar later daagde hij de platenmaatschappij voor de rechter.

Het is niet de eerste keer dat een Nederlandse artiest botst met zijn label. Zo vertoont de zaak van Ronnie Flex overeenkomsten met de zaak van prominente DJ Martin Garrix, legt advocaat Sander Petit uit in Nieuws en bedrijf op NPO Radio 1. Hij is gespecialiseerd in geschillen in de muziekindustrie.

De zaak van Garrix begon in 2017 en draaide om een ​​contract dat Garrix tekende bij het label Spinnin’ Records toen hij 16 jaar oud was in 2012, voordat hij wereldberoemd werd. Hij verbrak die deal in 2015 omdat hij het gevoel had dat hij was bedrogen. Vervolgens ontstond er een juridische strijd over onder meer de geldigheid van Garrix’ contract en de eigendomsrechten op zijn muziek.

Voor de rechtbank won Garrix de zaak. In hoger beroep waren zowel Garrix als zijn label gedeeltelijk succesvol. De rechtbank oordeelde dat Garrix niet was misleid door het label. Tegelijkertijd bepaalde de rechter dat Garrix de eigenaar van zijn muziek was.

Deze uiteenlopende visie van de rechters op deze kwestie illustreert de complexiteit rond contracten in de muziekindustrie, zeggen experts. Hij benadrukt dat het tekenen van een eerste contract veel belangrijker is dan een kunstenaar soms in eerste instantie denkt.

Advocaat Petit heeft dan ook “veel respect” voor Plasschaert omdat hij deze kwestie aan de orde heeft gesteld. “Want ik ben het er helemaal mee eens dat daar meer aandacht aan moet worden besteed. Artiesten zijn vaak minder sterk dan de exploitant van hun muziek, zoals een label of een uitgever”, zegt hij.

En hoewel de wet op dit gebied al enigszins is veranderd en de Garrix-zaak een belangrijke rol heeft gespeeld in de muziekindustrie, heeft de kennis hierover nog niet bereikt wie die moet bereiken. Want dat zijn de artiesten die ‘soms’ hun rechten opgeven.”

Muziekexpert Mahi Khalesi steunt zijn woorden. Hij legt uit dat labels veel geld investeren in jonge artiesten, zonder te weten of ze dat ooit terug kunnen krijgen. Om deze reden worden de percentages voor artiesten laag gehouden, waarna bij succes het contract later kan worden opgezegd. “Maar in het begin is het een moeilijk proces”, zegt hij.

Hij adviseert jonge kunstenaars daarom om contracten altijd goed door te nemen, bij voorkeur met een advocaat. Khalesi: “Je weet wat hij zegt. Je bent een kunstenaar, maar je bent ook jij bedrijf“.

Tegelijkertijd gelooft hij niet dat het protest van Ronnie Flex jonge artiesten kan inspireren om zonder label de muziekindustrie te betreden. “We hebben al een trend in de muziekindustrie gehad waar veel artiesten last van hebben onafhankelijk, dus zonder label ging hij aan de slag. Velen zagen toen ook hoe moeilijk en moeilijk het is om kunstenaar te zijn en een bedrijf te runnen. “Je hebt nog steeds een label nodig voor bijvoorbeeld vaardigheden, arbeid, marketing of administratie.”