De visieloze woonvisie van de gemeente Rotterdam gooit olie op het vuur

Naar schatting tachtig mensen namen gisteravond deel aan de militante protestactie voor het gemeentehuis van Rotterdam, georganiseerd door Woonopstand, in samenwerking met Bond Precaire Woonvorms (BPW). De actie was gericht tegen de nieuwe woonvisie van de gemeente Rotterdam, waarover de gemeenteraad gisteravond vergaderde.

Onder de demonstranten bevonden zich naast activisten van Woonopstand en BPW ook vertegenwoordigers van de SP en Rood, maar ook huurders die in slechte woonomstandigheden leven en te hoge woonlasten betalen. Er werden veel militante toespraken gehouden en slogans als “Huizen voor het volk, niet voor de winst!” Er werd gebruik gemaakt van een drumband en een sirene om geluid te maken, zodat de raadsleden in het gemeentehuis ons duidelijk konden horen. Aan het einde van de actie ontstond er een tumult van touwtrekken vanwege de irritante aanwezigheid van enkele extreemrechtse trollen uit Ongehoord Nederland.

Harry Westerink

Hieronder vindt u de tekst van de toespraak van Lila, die namens BPW sprak. (Vertaald uit het Engels door Doorbraak. De originele tekst kunt u hier lezen.)

Hallo, ik ben Lila en ik ben hier vandaag namens Bond Precaire Woonvorms (BPW), een landelijke organisatie die huurders die in tijdelijke en onveilige woonomstandigheden leven ondersteunt bij het claimen van hun woonrechten. Ik spreek Engels omdat deze debatten ook toegankelijk moeten zijn voor de mensen die tot zondebok worden gemaakt voor de huisvestingscrisis: internationale studenten, arbeidsmigranten en pas aangekomen vluchtelingen.

In 2016 ben ik met een huisgenoot verhuisd naar een vrije markthuurwoning in Rotterdam Zuid, nadat ik in tweeënhalf jaar vijf keer via anti-kraakbureaus was verhuisd. In 2016 was de Woonvisie openlijk een beleid van sociale zuivering, zoals blijkt uit de controversiële Rotterdamse wet, de NPRZ (Nationaal Programma Rotterdam Zuid) en het beruchte ongeldige referendum gericht op ‘sociale cohesie’ door de sloop van sociale woningen en van mensen met lage inkomens. inkomens. buiten de stad. Sinds 2022 is de Rotterdamse wet alleen van toepassing op geselecteerde straten en is het omstreden artikel 8, dat mensen met een uitkering of een strafblad verbood, afgeschaft en vervangen door artikel 9, dat voorrang geeft aan inwoners met de ‘kenmerken ‘gewenste sociaal-economische’ omstandigheden. ”. Technisch gezien verdrijft de gemeente dus niet actief de armen, maar trekt ze juist de rijken aan. Tegenwoordig streeft de Woonvisie naar het bieden van ‘betaalbare woningen’, ‘vernieuwende’ oplossingen voor doelgroepen en ‘goed gedrag van verhuurders’. Er is weliswaar sprake van een verandering in de gebruikte woordenschat, maar er is geen verandering in wie voorrang heeft en wie negatief wordt beïnvloed door gemeentelijk beleid.

Met ambitieuze starters, kleinschalige investeerders en hoogopgeleide expats als de ‘wenselijke’ bevolkingsgroep van de stad, is het geen verrassing dat de gemeente te midden van een ‘woningtekort’ financiële prikkels en belastingverlagingen aanbiedt om grotere woningen te creëren die twee woningen combineren. eigenaren. bewoonde woningen, zelfs ten koste van de ‘geliberaliseerde’ sociale woningen. En dit alles terwijl de huizenprijzen in wijken als Charlois omhoog schieten, met 53 procent sinds 2017. Je vraagt ​​je af: wie zijn deze ‘lokale starters’ en kunnen zij ‘aan de slag’ zonder een rijke familie te hebben?

In de huursector wordt prioriteit gegeven aan de gemiddelde inkomens, al is het gemiddelde inkomen niet het gemiddelde inkomen in Rotterdam en zit een zeer hoog percentage inwoners ruim onder die grens, ook al hebben ze een voltijdbaan. Ook de huurprijzen zijn omhooggeschoten en zijn de afgelopen tien jaar met ruim 35 procent gestegen. Landelijk hebben ruim 800.000 mensen na het betalen van de huur niet genoeg geld om van te leven. Wederom vraagt ​​men zich af: wie heeft er baat bij als woningen voor middeninkomens onder het label ‘betaalbaar’ worden geplaatst?

Wonen is niet alleen duurder geworden, maar ook steeds tijdelijker. Veilige en betaalbare woningen, zoals sociale woningen, worden doelbewust beperkt, gesloopt, verkocht of geliberaliseerd in de dure particuliere huursector. Overigens is ‘liberalisering’ een zeer verkeerde benaming; het is eerder het tegenovergestelde: huizen worden uit de commons gehaald en in privébezit veranderd, waardoor het voor huurders moeilijk wordt om te reguleren en zelfs bescherming te krijgen van de Huurcommissie. Wethouder Zeegers denkt dat de oplossing voor meer sociale woningbouw ligt in de 2.000 geplande StartR flexibele wooncontainerwoningen in Feyenoord, Hoogvliet en mogelijk in De Esch en Delfshaven. Deze kleine tijdelijke woningen kunnen niet als sociale huisvesting worden beschouwd.

Vroeger waren het studenten, uitzendkrachten en antikrakers die, of ze wilden of niet, een tijdelijk contract hadden. Tegenwoordig wordt geschat dat bijna de helft van de particuliere en steeds meer sociale huurwoningen een tijdelijk en onzeker contract heeft. De gemeente stimuleert ‘innovatieve oplossingen’ voor meerdere vormen van flexibele huisvesting voor ‘doelgroepen’ zoals studenten, uitzendkrachten en statushouders om het woningtekort op te lossen. Er is niets vernieuwends aan onzekerheid. Zelfs met de Wet huurcontracten voor onbepaalde tijd, die op 1 juli in werking treedt en de proliferatie van tijdelijke contracten wil beteugelen, worden er een aantal uitzonderingen opgesteld, waaronder die voor studenten, zowel internationaal als lokaal.

Tijdelijke huur moest een betere verdeling van de schaarse woningvoorraad bevorderen. In de praktijk leidt dit echter tot hogere huren en onzekerheid voor meer huurders. Een ander excuus voor de proliferatie van flexibele woningen was dat het werkloosheid kon voorkomen. Sinds de invoering van de anti-bezettingswet in 2010 en nieuwe verboden in 2021 is het leegstandsprobleem niet opgelost. In plaats daarvan heeft dit beleid de dakloosheid en het woningtekort vergroot en de slachtoffers gestraft. Het criminaliseerde krakers en maakte een proliferatie mogelijk van feitelijk criminele kraakbureaus die huurders uitbuiten met gevaarlijk slecht onderhouden eigendommen en zonder rechten. Het aantal daklozen is sinds 2010 verdubbeld, terwijl ruim 100.000 huizen leeg staan. Met de sloop van de volkshuisvesting, de stijging van de kortetermijnhuur en het kunstmatig creëren van schaarste komen verschillende groepen dus tegenover elkaar te staan. Nee, het woningtekort wordt niet veroorzaakt door asielzoekers! Het is niet de schuld van internationale studenten, immigranten of krakers. Het is het resultaat van een bewust beleid van de mensen achter mij in dit gebouw die het echt kunnen oplossen. Nog meer onveilige, tijdelijke en dure huisvestingsoplossingen voeden deze woningcrisis en worden als oplossing gepresenteerd. Het gebrek aan visie op de woning voegt alleen maar olie op het vuur toe.

Maar ontbreken er ook oplossingen? Nee! Woonrevolt stelde deze lijst met negen eisen in 2021 samen, gesteund door ruim 160 organisaties landelijk, waaronder de BPW.

Wij eisen:

• 1. Woonbeleid dat de beschikbaarheid, betaalbaarheid en veiligheid van woningen garandeert! Vergroot de sociale woningvoorraad, creëer echt betaalbare woningen en verbied tijdelijke contracten.
• 2. Huisvesting eerst principe! Dit betekent geen huisuitzettingen en het opheffen van het kraakverbod. Hoe los je samen leegstand en dakloosheid op? Decriminaliseer kraken en het kraken van leegstaande panden.
• 3. Investeringen in breed toegankelijke volkshuisvesting. Sociale huisvesting was niet alleen toegankelijk voor mensen met lagere inkomens. Ook het middensegment profiteert ervan door 60 procent van hun salaris niet aan huur te betalen.
• 4. Absoluut geen discriminatie, meer woningen voor mensen met een beperking en een totaal verbod op de Rotterdamse wet. Mensen moeten kunnen kiezen waar ze wonen.
• 5. Volledige controle en onafhankelijke ondersteuning van bewoners over de renovatieplannen van hun huizen, straten en buurten. Er zijn geen beslissingen over ons, zonder ons!
• 6. Stop met financiering en speculatie, inclusief het bevriezen van de huurprijzen voor vijf jaar, het verbieden van buitenlandse investeringen en het uitbreiden van de wet die huiseigenaren verplicht om in hun huizen te wonen, in de hele stad.
• 7. Beperk de marktwerking! Dit betekent ook het reguleren van de huurprijzen in de particuliere sector, het bindend maken van het puntensysteem en het straffen van verhuurders die slechte praktijken blijven bedrijven. Ook moet de gemeente ophouden medeplichtig te zijn aan criminele antikraakbureaus, de samenwerking stopzetten en woningcorporaties aanmoedigen hetzelfde te doen.
• 8. Geef ruimte, grond en een levensvatbare rechtspositie aan woningbouwcoöperaties met volledige controle over hun huurprijzen. Dit zijn echte coöperaties, geen verwaterde versie waarbij je geen eigenaar bent en alleen contracten van tien tot vijftien jaar krijgt.
• 9. Omgekeerde flexibiliteit en garantie van woonzekerheid: vaste huurcontracten en permanente huisvesting voor iedereen, zonder uitzonderingen.

https://youtube.com/watch?v=LDVNnFdFMv0%3Ffeature%3Doembed

Maar we kunnen ons recht op huisvesting niet uitsluitend aan de overheid overlaten. Wat kunnen we doen?

• 1. We kunnen ons op stadsniveau organiseren in solidariteitsnetwerken, zoals BPW, of aansluiten bij een actieve huurdersvereniging.
• 2. We moeten een ondersteunende infrastructuur opbouwen om uitzettingen te stoppen. Er is al veel bereikt door directe actie en wederzijdse hulp.
• 3. We moeten de gentrificatie in onze buurten en werkplekken tegengaan. We moeten proberen te begrijpen hoe ieder van ons hieraan medeplichtig is en proberen binnen onze invloedssfeer te handelen.
• 4. Ten slotte moeten we groots dromen. In Berlijn komen huurders steeds dichter bij het dwingen van de overheid om grote speculanten te onteigenen en woningen terug te geven aan publieke handen. In Wenen krijgen huurders de controle over de huisvesting terug door woningcoöperaties op te richten. We kunnen niet wachten en smeken om ons recht op huisvesting, maar we moeten het wel eisen!