CHIO Rotterdam | Het einde van een tijdperk….

Nicole Coolen (62) is geboren in Roosendaal en haar opa komt uit Tilburg. Grootvader reed met Anton Ebben en samen namen ze deel aan belangrijke wedstrijden. Nicole woont nu in de Alexanderpolder in Rotterdam. Haar ouders kochten De Big 48 jaar geleden en toen ze zestien was, dwongen ze haar daar te komen werken. Nicole had nu haar eigen paard en ze dachten dat er thuis wel iets voor hem gedaan kon worden. In 1998 zou hij de zaak volledig overnemen, maar door een ernstig motorongeluk twee weken voor CHIO was hij tien jaar failliet. Hij zat zes jaar in een rolstoel en liep daarna met een kruk. Maar ze was er weer. In ELLA GRANDE. Door het ongeluk van Nicole raakte haar zoon Kevin betrokken bij de zaak en besloot De BIG te verkopen. Nicole: “Kevin wil meer tijd hebben voor zijn gezin en is toe aan iets anders. Ik ben daar erg teleurgesteld over. Ik heb daar met heel mijn hart gewerkt.”

Verbinding met passagiers en medewerkers.

“Het klopt dat CHIO het voor mij soms ook lastig had. Ik zal geen namen noemen, maar dat had vooral te maken met wie de productie deed. Bovendien heb ik al die jaren van alles genoten, ik keek er elk jaar naar uit. Met zoveel passagiers, medewerkers en bezoekers heb ik een band opgebouwd. De paarden waren nog niet in de stal toen de ruiters hen kwamen begroeten. En als een loper een jaar niet kwam, kwam een ​​collega mij begroeten. Sommigen kwamen zelfs meerdere keren per dag eten of drinken. Deze passagiers voelden zich zo op hun gemak in onze zaak dat ik hun drankjes scoorde en maar één keer per dag betaalde, wat het nog leuker maakte.”

Verjaardag

We hoorden de warmte jegens ‘zijn’ ruiters in zijn stem. Wij vroegen Nicole wat typisch CHIO voor haar is. Nicole grapt: “De paarden. Maar zonder onzin is het publiek veel veranderd. Vroeger was er een echt paardenpubliek en nu is er een veel groter publiek dat komt kijken en gezien worden. Ook mis ik oude delen van de competitie. “Daarom ben ik zo teleurgesteld dat ons bedrijf dit jaar, met het 75-jarig jubileum en al het oude dat terugkomt, sluit.”

Ludger Beerbaum, Piet Raijmakers, Jos Lansink

Als we Nicole vragen of ze een favoriete fietser heeft, onderbreekt ze ons voordat we onze vraag hebben beantwoord. Nicole: “Ludger Beerbaum! Maar ook vader en zoon Piet Raijmakers, Jos Lansink en eigenlijk het hele Nederlandse springteam. Ze kennen me echt en kusten en omhelsden me toen ze kwamen en kwamen afscheid nemen toen ze weggingen. Onder de dressuurruiters heb ik Edward Gal en Anky van Grunsven altijd erg sympathiek gevonden. Ik heb ook altijd veel contact gehad met vriendjes. Ze waren ook dol op onze pannenkoeken, maar hadden vaak weinig tijd. Ik heb ze speciaal voor ze ingepakt, zodat ze de pannenkoeken mee naar de schuur konden nemen.”

Interviews voor De Big

“Ik heb altijd meer contact gehad met springruiters dan met dressuurruiters, maar dat kan komen doordat ik ook sprong toen ik nog reed. Ik rijd al vanaf mijn vierde jaar en heb altijd mijn eigen paard gehad en aan wedstrijden deelgenomen. Zo ging ik door totdat ik zwanger werd. De springers voelden zich zo op hun gemak bij ons dat als ze een interview moesten geven, ze dat graag bij ons wilden doen. Een Duitse ruiter zei ooit gekscherend in een interview dat hij naar Rotterdam was gekomen voor The Big en daarna voor de paarden.”

Kinderen in De Grote

“Toen ik vier jaar oud was, begon ik met paardrijden en ging ik al heel jong naar het CHIO als publiekslid. Toen moest ik werken, maar ik was er altijd. De lopers kenden mijn zoon Kevin toen hij klein was en hielden hem in de gaten terwijl hij heen en weer liep tussen De Big en de tribunes. Integendeel, ik zorgde ook voor de kinderen van fietsers. Piet Raijmakers jr. kwam bijvoorbeeld als kind met zijn vader mee en logeerde daarna bij ons als zijn vader moest springen. Daaruit ontstond een soort vriendschap, buiten CHIO zagen ze elkaar ook op festivals.”

mooiste herinneringen

“Ik heb hele goede herinneringen aan CHIO. Heel leuk is dat ik van hen een Mexicaans springpaard mocht rijden. Hij kwam bij ons eten, we raakten aan de praat en hij zei dat ik morgen je rijkleding mee moest nemen. Ik heb ook meegedaan aan de rubriek “Beste Rijpaard” die toen nog bestond, en dat vond ik ook gaaf. De op één na mooiste herinnering dateert van 1992. TeamNL springen won goud op de Olympische Spelen van Barcelona en daarna hebben we op CHIO met zijn allen spandoeken opgehangen in De Big om hen te feliciteren. Maar we kregen ook een verrassing van hen. Piet Raijmakers Sr. bracht zijn gouden medaille en mijn zoon Kevin deed hem om zijn nek voor een foto. Het mooiste moment kwam echter steeds terug: de aankomst en het weerzien van de lopers. Niet alleen de ruiters trouwens, ook de dierenartsen en de heren die voor de bodem zorgen wil ik noemen. Met hen had ik ook een heel goede relatie. Mijn zoon Kevin ging toen hij jong was naar de dierenarts en vond het fantastisch.”

Bedankt en een dikke kus

“Het was duidelijk dat de dankbaarheid wederzijds was. Ik heb al die jaren van alles gekregen van wielrenners. Bloemen, handtekeningen, stalborden, hele mooie herinneringen. Daarom wil ik iedereen die al die jaren bij ons is geweest bedanken voor de hele onderneming. Ik vind het vreselijk dat we stoppen, ik word er heel verdrietig van en mijn hart doet pijn. Ik zal ze heel erg missen, maar ik zal ze als publiek komen bekijken. Een dikke kus van mij voor jullie allemaal!

Wij en al onze gasten zullen jou ook enorm missen Nicole! Bedankt voor 48 jaar goede zorg en plezier. Het tweede nummer zal nu anders zijn zonder De Big aan zijn zijde.