In de regen rekenen Israëlische families op gerechtigheid van het Internationaal Strafhof

Wanneer op de parkeerplaats van het Internationaal Strafhof in Den Haag een groot scherm wordt geactiveerd, verschijnt eerst een waarschuwingstekst: er zullen binnenkort zeer schokkende beelden te zien zijn.

Het is woensdagmiddag, het is koud en regenachtig. Bijna tweehonderd mensen hebben zich verzameld tussen twee schermen en een podium, in een afgelegen hoekje van het gerechtsgebouw. Veel mensen hebben een Israëlische vlag op hun schouders gebonden. Er wordt Nederlands, Hebreeuws en Engels gesproken.

De aangekondigde schokkende beelden zijn gemaakt op 7 oktober, toen leden van de Palestijnse terreurgroep Hamas aanvallen op Israël uitvoerden. Burgers werden op Palestijns grondgebied ontvoerd of vermoord. Op het scherm is te zien hoe het hoofd van een op de grond liggende overleden man wordt afgehakt. Op de parkeerplaats in Den Haag kijken mensen weg.

Beschuldiging

De getoonde beelden zijn gemaakt door de Israëlische organisatie The Hostages Families Forum, waarbij familieleden van gijzelaars zich hebben aangesloten. Hamas houdt nog steeds naar schatting 130 gijzelaars vast in Gaza. Tot nu toe zijn ruim honderd mensen vrijgelaten of vrijgelaten. Familieleden zijn naar Den Haag gekomen om Hamas bij het Internationaal Strafhof aan te klagen wegens oorlogsmisdaden en genocide. De zojuist getoonde afbeeldingen dienen als bewijs.

Onder het publiek bevindt zich Sacha van Keep uit Breda. Op de borst van zijn spijkerjasje is een vignet van de Israëlische vlag genaaid. In haar handen houdt ze een portret vast van Daniela Gilboa, een 19-jarig meisje dat nog steeds in handen is van Hamas. Nee, zegt Van Keep, hij kent de vrouw op de foto niet persoonlijk, maar heeft dit portret wel al op de Israëlische televisie gezien. “Het is heel slecht voor de vrouwelijke gijzelaars”, zegt ze. “Ze worden voortdurend verkracht.”

Bussen vol familie

Wat brengt jou hier? “Mijn liefde voor het Joodse volk”, zegt Van Keep. Die liefde kwam via haar Israëlische vriend. “Als je je verdiept in mensen, krijg je veel bewondering voor mensen. Door hier te komen kan ik laten zien: ik sta aan je zijde en ik denk aan je.”

Verderop in de menigte staat Ephraim Zuroff uit Jeruzalem. Hij houdt het portret vast van Hersh Goldberg-Polin, een 23-jarige gijzelaar. “Hij is mijn buurman”, zegt Zuroff. Sinds 7 oktober heeft niemand meer iets van hem gehoord.” Volgens Zuroff heeft Hamas maar één doel. “Alle Joden moeten sterven.”

Naast de parkeerplaats stoppen drie bussen met familieleden van de gijzelaars. Ze komen uit Tel Aviv en betreden het podium terwijl ze bloemen aangeboden krijgen. Een van de gezinsleden draagt ​​een grote kartonnen doos bij zich, die in de handen van Van Keep terechtkomt. Er zitten rode t-shirts in, voor het publiek. breng ze naar huis, zegt. Dat is ook wat de aanwezigen zingen: ‘Breng ze naar huis!’

voorwaarden verzonnen

De advocaat van de familie betreedt het podium. Israël erkent het Internationaal Strafhof niet, zegt hij, en daarom is de beschuldiging tegen Hamas niet het initiatief van de Israëlische regering, maar van burgers: familieleden van de dodelijke slachtoffers, familieleden van de gijzelaars, burgers die zelf gijzelaars waren. Ze staan ​​rond de advocaat op het podium. Sommigen vertellen hun verhaal: de vrouw en haar man die door gewapende mannen uit hun bed werden gesleept, de jonge man wiens broer werd doodgeschoten, de jonge vrouw wiens ontvoerde zus in een film te zien was, mager en uitgemergeld. De nabestaanden richten zich tot de aanwezige media: zij moeten de wereld blijven vertellen over de wreedheden van Hamas.

“De media? Je kunt er niets goeds van verwachten”, zegt Michaël Jacobs uit Amsterdam. Hij houdt het portret omhoog van Alexander Lobanov, een 32-jarige gijzelaar. “De media praten over de Palestijnen en Palestina”, zegt hij. zegt Jacobs: “Maar dat zijn verzonnen termen. Palestina is het beloofde land van de Joden. De Arabieren hebben daar niets te doen.”

Gerechtigheid

Terwijl het regent wijst de advocaat van de familie vanaf de tribune naar het gebouw van het Internationaal Strafhof, een paar honderd meter verderop. “Wij vertrouwen op gerechtigheid.” “Amen!” roept de menigte. Vervolgens wordt het Israëlische volkslied gespeeld.

Keep’s Sacha vertrekt volgende week naar Israël, zegt hij, om vrijwilligerswerk te doen. “Koken voor soldaten, zieken bezoeken, er zijn veel dingen die je kunt doen”, zegt hij. Ze deelde alle t-shirts uit. De kist ligt aan zijn voeten, leeg en doorweekt van de regen.