Amsterdam gaat e-bikes op afstand afremmen met nieuw systeem

De gemeente Amsterdam wil het aantal verkeersongevallen flink terugdringen. Om deze reden mogen auto’s sinds december nog maar 30 kilometer per uur in de stad rijden. Maar nu is er een nieuwe maatregel gepresenteerd. Ook Amsterdam, een van de zes Europese steden, gaat in kwetsbare gebieden experimenteren met het op afstand remmen van elektrische fietsen.

Afgelopen week nam Amsterdam D66-wethouder Melanie van der Horst (Verkeer) haar elektrische fiets al mee voor een proefrit door Amsterdam. Elke keer dat ik een kwetsbaar gebied betrad, zoals een school, park, druk kruispunt of fietspad, wegwerkzaamheden of de plaats van een ongeval, verloor ik de trapondersteuning. Hierdoor werd hun snelheid beperkt tot 15 kilometer per uur, aldus de wethouder. NRC.

Het systeem is ontwikkeld door de stichting Townmaking Institute. Het bevindt zich nog in een experimentele fase, maar Van der Horst wil het graag implementeren om zijn stad een stukje veiliger te maken. Uit de cijfers blijkt dat fietsers significant vertegenwoordigd zijn in het aantal verkeersongevallen in Amsterdam. Ook elektrische fietsen dragen daar relatief aan bij, zo blijkt uit berichten NRC.

Volgend jaar zullen vrijwilligers de eerste proefritten rond Amsterdam uitvoeren. Zij krijgen een waarschuwing zodra er een snelheidslimiet nadert. Deze ingreep is echter alleen mogelijk voor fietsen die beschikken over een ontvangstpaneel met een constant GPS-signaal. De verwachting is dat het nog lang zal duren voordat het op grote schaal wordt geïntroduceerd.

‘Dystopisch’
Het aangekondigde experiment heeft gemengde reacties op sociale netwerken veroorzaakt. Zo reageerde iemand: ‘De overheid die je via GPS meter voor meter kan volgen en op afstand kan ingrijpen. Klinkt goed, zeg ik. Niets dystopisch en natuurlijk voor onze eigen veiligheid.’

En hoogleraar Jelle Sjollema schrijft: ‘Het is angstaanjagend hoe apparaten steeds vaker van buitenaf kunnen ingrijpen in het leven van de consument. Televisies, telefoons en andere apparatuur die ik zelf heb aangeschaft, maar die ervoor kunnen zorgen dat door de producent geprogrammeerde beslissingen buiten mijn macht liggen.’