Wendy en Romaico zitten in hetzelfde wiel als hun ouders in RET – Reclame Rotterdam | De Havenloods

14 minuten geleden

Algemeen
47 keer gelezen

Rotterdam – De RET heeft te weinig mensen om het openbaar vervoer op volle snelheid te laten draaien. Als? Wendy de Wit en Romaico Nieuwland begrijpen het ook niet helemaal. Ze traden met veel plezier in de voetsporen van hun ouders.

Door Emile van de Velde

“Magisch”, dacht Romaico (30) toen hij klein was met zijn vader. “Naar remise Sluisjesdijk. En toen stond ik in de bus achter mijn vader en zag de weg voor me. Een krachtig gezicht. Ik vond het geweldig hoe hij die grote bus door de stad reed, door de drukte, soms door smalle straatjes. Daardoor schijt je in je broek. En nu doe ik het zelf. En Sluisjesdijk is ook mijn remise! Wendy (38): “Mijn moeder was trambestuurder. Dat is het overigens nog steeds. Ik was erg trots toen ik met haar meeging. Mijn moeder, die een 32 meter lang gevaarte kon besturen! Romaico: “Mijn vader werkt nu als kwaliteitscoördinator bij de RET.”

En nu doe je hetzelfde werk als je vader en moeder.

Wendy: “Eigenlijk wilde ik kapster worden. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik met de RET aan de slag ging. Ik heb een zoon, hij is nu 15 en ik moest wachten tot hij alleen thuis kon blijven. Toen mij de kans werd geboden om een ​​contract te krijgen, ben ik aan de slag gegaan op de tram. En ik zie mezelf hier niet snel weggaan! Romaico: “Ik blijf dit nog een tijdje doen. Voordat ik buschauffeur werd, had ik allerlei baantjes. Het is een geweldige baan. Geen dag is hetzelfde.”

Lees verder onder de foto.

Toen Romaico klein was, vergezelde hij zijn vader Adrie Nieuwland soms naar het depot Sluisjesdijk. Nu verschijnen ze samen op de foto. Foto: Naomi Geeve

Waarom willen niet meer mensen bij de RET werken?

Romaico: “Misschien vinden mensen het saai om de hele dag achter het stuur te zitten? Natuurlijk, onterecht, het is eigenlijk heel gevarieerd. En ze betalen mij ook goed, ik verdien meer geld dan mijn vrienden. Bovendien zijn er allerlei leuke extra’s.” Wendy: “Ik verdien ook iets meer dan andere mensen van mijn leeftijd. Mensen zijn misschien bang voor deze baan omdat het moeilijk is. Het is niet eenvoudig om acht of negen uur gefocust te blijven. Mijn zoon zegt wel eens: ‘Hoe kun je moe zijn als je de hele dag op je achterste zit?’ Maar mentaal is het best zwaar.” Romaico: “Ik zie dat er veel meer trainingen zijn dan toen ik begon.”

Waar rijd je?

Wendy: “Tram 23, 25, nu 125. Je ziet dus echt de hele stad. In het zuiden rijd je vaak op een vrije rijstrook, in het noorden rijd je meestal in het verkeer. Dat laatste vind ik leuk, het houdt je scherp.” Romaico: “Je hoeft mij niet naar het noorden te laten rijden, daar weet ik niets. Ik kom uit het zuiden. Bus 70, 76. Bus 76 is mijn favoriet. Omdat er veel oudere mensen binnenkomen, zijn ze sociaal en praten ze vaak. Veel schoolkinderen reizen met de andere bus.”

Heeft u wel eens vervelende dingen meegemaakt?

Romaico: “Ik ben er nog maar kort, ruim zes maanden, en heb nog steeds geen ongelukken of iets dergelijks gehad. En de reizigers zijn ook aardig.” Wendy: “Ik ken een meisje dat me begint te begroeten als ik aankom. Ik heb een keer een ongeluk gehad. Een meisje liep door de Coolsingel met een koptelefoon op en een telefoon in haar hand. Ze lette niet op en kwam klem te zitten tussen mijn tram en een andere. Er was iemand die tegen me begon te schreeuwen, alsof hij het expres deed. Toen huilde ik een beetje, ja.”

Hoe is het om in de voetsporen van je ouders te treden?

Romaico: “Mag ik met mijn vader op de foto? Wij zijn nog nooit samen in Sluisjesdijk geweest. Mijn ouders zijn heel trots.” Wendy: “Mijn vader is overleden. Mijn moeder rijdt nog steeds met de tram en af ​​en toe halen we koffie op Rotterdam Centraal. Ze zegt altijd: ‘Ik weet zeker dat je vader je in de gaten houdt, dat hij trots op je is.'”