Ter nagedachtenis aan oud-coach en speler Harrie van den Wilderberg

Oud-voetballer en coach Harrie van den Wildenberg overleed afgelopen zaterdag op 68-jarige leeftijd. Het vreselijke nieuws heeft de voetbalwereld en onze redactiekamer hard getroffen.

Wij hebben Harrie door de jaren heen leren kennen als een warm mens. Een gemotiveerde voetbaltrainer, met veel enthousiasme en het nodige gevoel voor humor.

Interview
In 2019 voerden we een interview met Harrie over zijn leven na het voetbal als coach. Harrie van den Wildenberg, vader van oud-voetballer en huidig RKVVO-coach Dominique van den Wildenberg, laat zijn vrouw, drie kinderen en zes kleinkinderen achter.

Wij wensen alle nabestaanden veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

Hieronder het interview met Harrie van 15 februari 2019.

“Ik heb ervan genoten en veel plezier gehad als coach. Hij was een coach die altijd duidelijk was met de spelersgroep.”
We begonnen met voormalig coach Twan van Tuyl en daarna met Frank van der Heijden, Hans Meeuwsen en Rob Lansbergen. Dit keer is het de beurt aan oud-voetballer en coach Harrie van den Wildenberg, die in 2010 zijn trainersloopbaan in het amateurvoetbal verliet na een avontuur bij VV Terlo.

Harrie had veel successen als voetballer en coach. De goedlachse Eindhovenaar speelde als veldvoetballer voor FC Eindhoven, UNA, De Valk, Marvilde en DBS. Daarnaast was Harrie jarenlang actief als speler in de top van het zaalvoetbal, waar hij onder meer speelde voor De Voetbal en Pejoco Boys. Als hoofdtrainer leidde hij de groep bij DBS, Valkenswaard, Bergeijk, Dommelen, RKVVO, Terlo en het damesteam van Braakhuizen, dat toen in de Eredivisie speelde.

We vroegen Van den Wildenberg, 64, hoe het met hem gaat na een leven zonder amateurvoetbal.

Even opfrissen wie Harrie van den Wildenberg is en wat hij doet in het dagelijks leven:
Harrie van den Wildenberg woont in Eindhoven. Ik ben al 42 jaar gelukkig getrouwd met Iris en heb drie kinderen, Denise, Maurice en Dominique. Daarnaast ben ik de trotse opa van zes kleinkinderen: Charmaine, Joey, Jo-Ann, Colin, Hansje en Guusje. In het dagelijks leven werk ik in de bouw, waar ik mij vooral bezighoud met het afwerken van gipswanden en plafonds, stukadoors- en schilderwerk.

Beschrijf je voetbalcarrière als amateurvoetballer:
Als veldvoetballer, zaalvoetballer en als coach heb ik een geweldige en geweldige tijd gehad bij alle clubs waar ik heb gespeeld en gecoacht. Ik ben begonnen in het amateurvoetbal als keeper bij UNA. Daar heb ik alle selectieteams doorlopen, van D1 tot en met de Hoofdklasse. Ik had een talent voor keepen, maar op een gegeven moment werd ik moe en ging ik voetballen. Na een seizoen als jeugdvoetballer te hebben doorgebracht, kwam ik terecht in het team van UNA, dat op dat moment in de eerste divisie speelde. Toen ging er een wereld voor mij open omdat ik in contact kwam met spelers die ik het jaar ervoor had bewonderd. Toen ik jong was, mocht ik meerdere keren invallen en werd ik goed ontvangen door de jongens die waren gearriveerd, onder wie Sjaak Sandkuyl, Peter van de Nieuwenhof, Jaak van Osch en Wim Senders. Het seizoen daarop kreeg ik een vaste startpositie en begon mijn echte werk als voetballer. Het was voor mij een compleet nieuwe ervaring, omdat je op hoog niveau speelde en ook oud-betaalde voetballers ontmoette. Met uitwedstrijden tegen Middelburg en Vlissingen, waar wekelijks veel toeschouwers aan de zijlijn stonden, was dit voor mij een onvergetelijke ervaring.

Eindhoven
Het seizoen daarop ging ik naar FC Eindhoven. De club was net gepromoveerd naar de Eredivisie en ik kwam terecht in het C-elftal van FC Eindhoven. Ik heb daar een geweldige tijd gehad, met Douke Hulshuysen als coach. We trainden met een selectie van 15 spelers en er werd intensief getraind op techniek en snelheid.

De Valk
Na FC Eindhoven werd ik benaderd door De Valk, destijds een toonaangevende club in de regio. Ik kwam daar spelen met Jack Arendse, Ad Verdonk en Tiny Maas, de ervaren spelers van De Valk met wie ik een goede relatie had. Ik heb deze club al enkele jaren mogen dienen en werd ooit uitgeroepen tot voetballer van het jaar. Ik heb een geweldige tijd gehad met geweldige mensen aan het roer, waaronder Hein van Lieshout, Leo-Waldo, Jo Lavrijsen, Lau Neynens en Tiny Wijnen.

Marvilde
Na De Valk kwam Marvilde. Een informele en gezellige club. Ik heb daar een seizoen gespeeld met spelers als Peter van de Nieuwenhof, Ad Keeris, Harry van Santvoort, Cees Jongh, Gerty Verheyden en Jan Poos. Met een geweldige coach als Janus Peters. Die man kon zo gepassioneerd over voetbal praten, het was ongelooflijk.

DBS
Na één seizoen van Marvilde brak het DBS-tijdperk aan. In mijn eerste seizoen werden we meteen kampioen. We hadden toen een goed team, met Nico van Elderen als coach, die het spel goed verstond en ons liet voetballen volgens de kwaliteiten die we hadden. Met Piet van Breugel, Herman Westerterp en Harrie van Elderen (met 30 goals per seizoen) voorop, die geen van allen verdedigden. Dit trio wist heel goed dat er achter hen een standaard middenveld stond met Toon van Veen, Frank de Otter en ikzelf. Verdedigend stond hij ook ijzersterk. De laatste linie, met Toon Bommer, Tiny en Arno van Elderen, Theo Mommers en Toon van Helmond, wist als geen ander de tegenstander uit te schakelen.

Beschrijf uw coachingcarrière als clubhoofdcoach:
Ik ben mijn carrière in de jeugd begonnen als A1-trainer bij DBS. Nadat ik deze groep drie jaar had gecoacht, werd ik benaderd om hoofdtrainer te worden. In mijn eerste seizoen werden we meteen kampioen van de derde divisie. Voor mij was het een droomstart als coach in een team met een gemiddelde leeftijd van 22 jaar. Ondanks hun jonge leeftijd waren ze een volwassen groep, met veel talent en veel voetbalvermogen. Ik hield de discussies vóór de wedstrijden altijd heel kort. In 5 of 6 minuten bespraken we de details van hoe we op een heel specifieke manier aan het spel zouden deelnemen. We hadden een aanvallend team met veel creativiteit. Daarom gaf ik de jongens volledige vrijheid gezien hun kwaliteiten. Het was een geweldig team met jongens als Toon van Helmond, John van den Dungen, Does van Veen, Jeroen van den Berk, Jean Paul van den Berk en Jeroen Schoenmakers. Elke zondag gingen ze voor elkaar door het vuur. Verder hadden we een geweldige staf met Theo Baak als teamleider, Ties Walravens als grensrechter en Fons van de Spijker als masseuse.

Het seizoen daarop zijn we als promovendi slecht aan het nieuwe seizoen begonnen. In de eerste zes wedstrijden pakten we slechts één punt. Maar we zijn er toch in geslaagd de zaken om te draaien, we bleven vasthouden aan onze vechtstijl en we wisten dat het goed zou aflopen. Het vertrouwen in het team was zo groot dat we vanaf de zevende game bijna elke wedstrijd wonnen, waardoor we de play-offs konden bereiken. Daar vinden we Deurne en Someren. In deze play-offcompetitie won Deurne de heenwedstrijd tegen Someren met 2-1. Vervolgens speelden we met DBS gelijk tegen Someren, wat betekende dat we de laatste wedstrijd tegen Deurne moesten winnen om te promoveren. Het was een geweldige wedstrijd met veel publiek. Uiteindelijk wonnen we met 3-2, wat betekende dat we voor het tweede jaar op rij promoveerden. Naar de eerste klas. We feestten tot in de vroege uurtjes. Een tijd die je nooit zult vergeten.

Valkenswaard/Terlo
Ook ben ik coach geweest bij VV Terlo en SV Valkenswaard. Met de laatste club won ik ook de vierde divisie. Ook coachte ik de dames van Braakhuizen, die destijds in de Eredivisie speelden. Ook dit was een prachtig moment.

Kortom: ik heb ervan genoten en veel plezier gehad als coach. Ik was een coach die altijd duidelijk was tegenover de spelersgroep, die veel vrijheid maar ook verantwoordelijkheid aan de spelers gaf. Ik probeerde ervoor te zorgen dat ze zich gelukkig voelden binnen de groep. Ik was erg aanwezig tijdens de training met herkenbaar oefenmateriaal en alles met de bal.

Jouw hoogtepunten als veldvoetballer:

Mijn debuut als eerste elftalspeler bij UNA en het kampioenschap met DBS.

Jouw hoogtepunten als zaalvoetballer:
Ook in het zaalvoetbal heb ik mooie momenten gehad. Ik heb gespeeld voor Pejoco Boys, OS/Alwako, Bora Bora/Piet Bosmans, DBS, De Gouden Appel en Tongelreep en heb meerdere kampioenschappen op het hoogste niveau meegemaakt. Hoogtepunt was het winnen van de KNVB nationale beker met Pejoco Boys tegen de ‘beruchte’ Datarex uit Moordrecht. In een bomvolle sporthal in Moordrecht wonnen we uiteindelijk de wedstrijd met 8-6, waarin ik vier doelpunten maakte.

Hoogtepunten van trainers:
In het DBS A1 jeugdteam, waar ik drie kampioenen behaalde. Promoties met het DBS en Valkenswaard eerste elftal. Vooral de wedstrijd van DBS tegen Deurne in de play-off is memorabel.

Keuze

Waarom de beslissing om te stoppen als coach na het VV Terlo-avontuur:
Ik zat in mijn tweede seizoen bij Terlo. Het eerste jaar ging alles goed, de deelname aan de trainingen was goed en er was een verbetering in het spel van het team. Het tweede seizoen verliep anders dan we hadden verwacht. Het aantal aanwezigen op de trainingen nam elke week af en op een gegeven moment trainde hij op donderdag met slechts vijf of zes spelers. Toen besloot ik na twee maanden te stoppen met het coachen van Terlo. Daarna waren er voor mij geen interessante clubs meer.

Ruim twee jaar heb ik ‘de Mini’s’ gecoacht bij UNA. Een geweldige ervaring om met die kleintjes te trainen. Op een gegeven moment ben ik daar ‘met pijn in het hart’ mee gestopt omdat ik het niet eens was met de selectieprocedure. De spelers gingen over naar de studenten F. De keuze waar een bepaalde speler terecht zou komen, werd zonder overleg gemaakt. Je overlegt met de coach, die de spelers goed kent en welke kwaliteiten zij bezitten. De jeugdopleiding vertelde mij dat destijds niet en ik moest op de website lezen welke speler bij welk team was ingedeeld. Toen knapte er iets in mij en ik stopte onmiddellijk. Het is jammer dat sommige mensen (ik zal geen namen noemen) binnen de club denken dat ze belangrijker zijn dan de spelers zelf.

Zien we Harrie van den Wildenberg nog terug op de voetbalvelden als coach?
Het was leuk. Ik heb een geweldige tijd gehad met mooie herinneringen. Ik ben blij en dankbaar dat ik deze tijd heb mogen leven.

Open

Hoe heb jij het zogenaamde ‘zwarte gat’ ervaren of werd er niet over gesproken?
Ik kende het ‘zwarte gat’ niet. Ik heb er bewust voor gekozen om te stoppen met coachen. In het weekend vermaak ik me met mijn kleinkinderen, kijk ik ergens een wedstrijd of ga ik naar de sportschool. Daarnaast heb ik een passie voor koken en geniet ik van een heerlijk glas wijn.

Volg jij het amateurvoetbal op de voet?
Elke maandagochtend bekijk ik alle uitslagen en lees ik met veel plezier de columns in AVE.

Wie zou jij graag als oud-voetbaltrainer in deze rubriek zien?
Nico van Breemen

Jij vindt dit leuk

Leave a Reply Cancel reply