‘Mijn creativiteit is door de jaren heen alleen maar gegroeid’

In januari portretteerde het programma Nieuws uur vijf artiesten die de tachtig gepasseerd zijn zijn voorbij, maar ondanks hun hoge leeftijd Met dezelfde passie en gedrevenheid blijven werken. Toen ik hoorde dat er drie buurtgalerijen mee waren gelijktijdige tentoonstellingen eind februari aandacht zal doorbrengen op Bert’s 85e verjaardag Grotjohann, ik was hier nieuwsgierig naar. kunstenaar woonachtig in Kadijken sinds 1987 en werkt.

Jannelies Poelstra | foto’s Annelies van Dorp

JoIk bezoek Bert in zijn atelier in de Binnenkadijk. Het is rommelig en kleurrijk. Er zijn schilderijen van zijn eigen hand, tubes olieverf op een tafel, hier en daar her en der glaskunstwerken, maar er is ook een verzameling etnografische maskers, beelden en vloerkleden die hij van zijn reizen heeft meegebracht. In zijn atelier op de begane grond staan ​​naast een grote glasoven en een graveerpers ook computerschermen en een gigantische printer.

Bert werd in 1939 in Rotterdam geboren als kind Het is geen goed begin. Hij had het geluk om het te doen. ik kan zeggen

“Mijn vader was de eerste tien jaar van mijn leven afwezig: Tijdens de oorlog dook hij onder. Waarom precies? Hij heeft het mij nooit verteld. Daarna werd hij beroepsmilitair. Hij ging naar Indonesië. Mijn moeder was tijdens de hoorzitting.log alleen bij mij in. Ik was nog jong, maar een herinnering is dat wel bleef bij mij. Dat tijdens een Duitse inval soldaat een stukje hoest, dat bruine soldatenbrood, met kaas. Tijdens het bombardement van 31 maart. In 1943 moest mijn moeder met mij onze wijk ontvluchten. Dat bombardement was een vergissing van de Amerikanen. en bestemd voor de scheepswerf Wilton-Fijenoord. Afgelegen liggingHet veroorzaakte een enorme brand en grote verwoesting. Ons Daarna ben ik bij mijn tante gaan wonen. Aan het einde van Tijdens de oorlog was ik mager en zat onder de zweren. Hij uitwerpselen van voedselpakketten met geconserveerd vlees en Bootkoekjes zijn onze redding geweest.

Toen ik na de bevrijding naar school moest, zaten we met maximaal vijftig leerlingen in een klas. wij moesten leren schrijven met een pen, maar ik was een verschrikkelijke rommel. Het was pas in 1952, na jaren bij mijn tante. Nadat we daar hadden gewoond, kregen we noodopvang in Cam.perduin, nabij Schoorl. Mijn vader kwam alleen in het weekend.thuis bleef hij doordeweeks in de kazerne. Maar ik Ik had daar een fantastische leraar, juf Bant. Hij bracht ons op de fiets naar Amsterdam, waar we kampeerden naar het Amsterdamse Bos en het Rijksmuseum, en hij Hij luisterde samen met ons naar klassieke muziek op de schoolradio.
Hij inspireerde mijn liefde voor kunst en muziek, hoewel ik later meer van jazz ging houden. achter de ladeIk heb de middelbare school bezocht op de Alkmaarse Vakschool. opleiding tot huis- en decoratieschilder. dan mijn vader Hij begon in 1955 te werken op de Oranje-Nassaukazerne en verhuisde“Wij gaan naar Amsterdam.”

Van een beetje rommelen met een pen Rotterdam tot een getalenteerde graficus, schilder en glaskunstenaar in Amsterdam

Lachend: “Mijn eerste baan was als jongste medewerker bij de Nederlandse bank voor kleine bedrijven. Maar dan ik later De jongste medewerker van een reclamebureau werd een teke.Ik zag mensen werken en ik wist: dat wil ik ook! en ik ben binnen in de middag een opleiding tot grafisch ontwerper in de naar de kunst- en ambachtsschool gaan. Later werd dat de Rietveld Academie, waar ik begin jaren zeventig naar toe ging jaar les om mijn diploma te behalen. Door Gerrit van ‘t Net, van wie ik schilderlessen heb gevolgd, leerde mij schildertechnieken en kleurmanagement. Door deze technieken onder de knie te krijgen, kan ik spontaan en creatief werken.”

In de jaren zestig en zeventig had Bert ateliers op de vreemdste plekken. Met bevriende kunstenaars deelde hij een pandje bij een kuiperij in Wittenburg en later de bovenste verdieping van een snackbar aan de Czaar Peterstraat. “Afschuwelijk! Van die frituurlucht kon je onmogelijk afkomen.” Nadat hij zijn atelier in de Binnenkadijk had gehad, richtte hij in 1992 samen met zijn “kunstpartner” Hetty Heyster een eigen galerie op, omdat ze het beu waren haar telkens mee te moeten nemen. werkt aan galerieën, in 1992: Art Quadraat in Hoogte Kadijk Hetty Heyster staat bekend om haar bronzen dierensculpturen.

Van zwart-wit tot kleur, van inkt tot olieverf
en glas

Als graficus en inktmaker werkte Bert tot begin jaren 80 voornamelijk in zwart-wit. Die vroege werken waren vooral surrealistisch, maar dat gold ook voor zijn eerste kleurenwerken, aquarellen. Toen hij begon te schilderen, kreeg zijn werk een vrijere vorm. Zelf zegt hij: “Ik ben niet geïnteresseerd in stijlen en ik schuw het experimenteren niet.” In zijn atelier en in galerie Art Quadraat hangen schilderijen met Japanse motieven zoals kimono’s en geisha’s. De inspiratie voor dit warme en kleurrijke werk, dat een mix van figuratieve en abstracte elementen bevat, ontstond tijdens een rondreis door Japan.

Begin jaren zestig ging hij werken bij Van Tetterode, een Studio gespecialiseerd in glasapplicaties, een lijmtechniek voor gekleurd glas die veel wordt toegepast in de architectuur. “Ik hielp bij het realiseren van ontwerpen van kunstenaars als Karel Appel en Corneille. In de jaren tachtig en negentig kreeg ik opdrachten voor glas- en glas-in-loodtoepassingen voor kerken, maar ook voor het gemeentehuis Dudok in Hilversum. Hier in Amsterdam heb ik een prachtige ‘vier seizoenen’ gemaakt voor verpleeghuis Vondelstede en heb ik glas-in-loodramen gemaakt bij het VU Medisch Centrum en bij Artis.” Van glasapplicaties en glas-in-lood werd later een kleine stap gezet naar de modernere glasfusie, een techniek waarbij stukken of stroken glas worden versmolten en waarmee Bert kleurrijke objecten creëert.

Blijkbaar is een kunstenaar nooit te oud

“Ik heb misschien wat fysieke ongemakken, maar mijn creativiteit is door de jaren heen alleen maar gegroeid. Ik moet werken. Hoe zou ik anders mijn tijd besteden? Ik ben nieuwsgierig en experimenteer nog steeds. Nu ben ik bezig met tekenen op de computer.” in.