Amsterdam moet nog een schadevergoeding betalen aan een zwemmer die een dwarslaesie opliep na het duiken in de Bogortuin

Bijna vier jaar geleden nam Amsterdammer Peter van Burk (33) een duik in een zwembad dat zijn leven zou ruïneren. Hij trainde voor een triatlon en besloot na het hardlopen in het water te springen bij Bogor Garden, een populaire zwemplek op het eiland Java. In het gedeelte waar hij dook bleek een betonplaat te zitten. Naast een klaplong, gebroken wervels, gebroken ribben en hoofdletsel liep hij een dwarslaesie op.

Van Burk verwijt de gemeente dat ze niet duidelijk aangeeft waar het veilig is om te zwemmen. Amsterdam kent meerdere officiële zwemplekken, waar de gemeente actief toeziet op de veiligheid. Daarnaast zijn er veel zogenaamde wildbadplaatsen, waar baden wel wordt getolereerd, maar de gemeente minder actief controleert.

In de praktijk is het moeilijk om onderscheid te maken tussen de twee categorieën. Van Burk stelt daarom dat hij niet kon weten dat de Bogortuin geen formele zwemlocatie is en dat de gemeente had moeten waarschuwen voor de onderwaterbetonplaat. Hij ondernam juridische stappen om schadevergoeding te krijgen, maar ook in de hoop dat de gemeente zich genoodzaakt ziet iets te doen aan de gevaren in wilde badplaatsen. Na een lang proces heeft hij nu gelijk gekregen.

Zeer geschikt

De gemeente stelde voor de rechter dat Bogor Garden niet eens een wildzwemplek was, maar zelfs een verboden zwemplek, waar zwemmen absoluut verboden is en het risico uitsluitend bij de zwemmer ligt. De rechter was het daar aanvankelijk mee eens en oordeelde dat de gemeente niet aansprakelijk kon worden gesteld.

Van Burk bleef niet zo. Met behulp van een verzoek van Woo verzamelde zijn advocaat onder meer documenten die het standpunt van de gemeente weerlegden. Uit gepubliceerde interne documenten blijkt dat de gemeente Bogor Garden effectief heeft aangewezen als een wildbadgebied en dat het zelfs “zeer geschikt” zou zijn om een ​​officiële plek te worden. omdat er niet méér risico’s zouden zijn dan geluidsoverlast.

Daarnaast schrijft de gemeente in interne documenten dat er gewaarschuwd moet worden bij veiligheidsrisico’s in wildzwemgebieden, ontdekten Van Burk en zijn advocaat; en dat de gemeente aansprakelijk kan worden gesteld bij een ongeval.

Passende voorzorgsmaatregelen

“Uit de jurisprudentie blijkt dat de verantwoordelijkheid van de gemeente groter wordt als de inrichting van de openbare ruimte expliciet uitnodigt tot baden”, aldus een ambtsbericht. ‘Bijvoorbeeld met trappen die aflopen naar het water of steigers. Want ook dan moet de gemeente passende voorzorgsmaatregelen nemen.’

Deze “uitnodiging om te zwemmen” was het geval in de Bogor-tuin. Niet alleen is Bogor Garden moeilijk te onderscheiden van een officiële zwemplek, omdat het een bekende en veelgebruikte recreatieplek is, maar op de website van de gemeente I Amsterdam stond ten tijde van het ongeval ook dat er “goede” zwemmen” op de Oostelijke Eilanden, “zelfs op het strand in Bogortuin Park.

Verder heeft de gemeente in een andere rechtszaak, waarbij omwonenden hinder ondervinden van Bogor Garden, laten weten dat zwemmen op plekken als Bogor Garden wordt gedoogd en dus niet ten strengste verboden is.

Heel gelukkig

Ook ontdekte Van Burk dat de gemeente bewoners van een gebouw naast de zwemplek al jaren waarschuwt voor het gevaar van diepteverschillen. Hieruit blijkt dat de gemeente zich bewust was van het gevaar en zich geroepen voelde om er iets aan te doen.

Van Burk wist nog meer te ontkrachten. Eerder achtte de rechtbank de mogelijkheid dat mensen in het ondiepe deel van het water zouden springen of duiken ‘zeer klein’. Van Burk verzamelde vervolgens beelden van tientallen zwemmers die precies dat deden. Op basis van andere documenten en de aanwezigheid van boa’s tijdens de coronapandemie stelt de rechter dat dit door de gemeente niet onopgemerkt kon blijven.

Als gevolg van dit alles herroept de rechtbank haar eerdere uitspraak en bepaalt dat de gemeente 80 procent van de geleden schade moet vergoeden. Van Burk moet een deel van de schade zelf betalen, omdat de rechter vindt dat Van Burk de diepte van het water had moeten controleren.

Van Burk zegt erg blij te zijn met de uitspraak en dat ‘het recht heeft gezegevierd’. “Ik hoop dat we de zaken eindelijk snel kunnen oplossen en dat ik de rest van mijn leven kan gaan leven.”