De truc waarmee VVD’er Werner Toonk met hoofddoek het gemeentehuis binnenkwam, is nu al onvoorstelbaar

Politiek verslaggever Tim Wagemakers belicht een politieke kwestie uit de stad van de Republiek Amsterdam. Deze keer: discussies binnen de partij komen zelden meer aan het licht.

In Amsterdam volgen raadsleden vrijwel altijd de partijlijnen, het komt nooit voor dat een van hen anders stemt dan de rest van de fractie. Met dit in gedachten deed het recente nieuws dat Amsterdamse boa’s binnenkort een hoofddoek mogen dragen mij denken aan het jaar waarin ik de Amsterdamse politiek een beetje begon te volgen en VVD’er Werner Toonk nog raadslid was.

Het was het jaar 2011 en VVD-gedeputeerde Jeanine Hennis had zojuist gezegd dat de sluier voor ambtenaren uitgesloten is. Dat meldt de voorzitter van de Amsterdamse fractie, Robert Flos, op de cover van de De Telegraaf dat het kapitaal het ook niet zou toestaan.

Dat viel Toonk niet in goede aarde, die tot grote verbazing van zijn eigen fractie al snel met een hoofddoek de raadszaal binnenkwam. “Ik kan niet geloven dat er liberalen zijn die ambtenaren willen verbieden een hoofddoek te dragen”, schreef Toonk op zijn website.

Het veroorzaakte grote consternatie; de directeur van de wetenschappelijke stichting VVD voelde zich geroepen om hieraan deel te nemen Het woord om uit te leggen waarom liberalen tegen religieuze expressie zijn. Na veel druk viel Toonk stil. Toen de raad in 2017 debatteerde over de politiesluier, was het stil.

Als we naar de huidige raad kijken, is hun actie werkelijk onvoorstelbaar. In de gemeentepolitiek zijn er in ieder geval nauwelijks vrije onderwerpen. Minder dan in Den Haag gaat het minder over grondrechten of medisch-ethische kwesties. Maar de partij- en coalitielijnen zijn ook steeds heiliger geworden in bepaalde stedelijke dilemma’s.

PvdA-raadslid Farley Asruf was na de verkiezingen voorzichtig, niet alleen in zijn eigen fractie maar ook publiekelijk, met het bekritiseren van het betaald parkerenbeleid, omdat hij vreest voor de gevolgen in het zuidoosten, maar daar zijn de lijnen gesloten. .

GroenLinks-leden hadden afgelopen voorjaar een uitgelezen kans om tegen het rookverbod te stemmen. Er zijn leden van de GL-raad die er principieel tegen zijn, maar ze kozen allemaal voor de partijlijn: steun.

Werner Toonk was als politicus niet altijd populair. Soms bracht hij zijn eigen partij van streek en legde hij verklaringen af ​​die veel verder gingen dan zijn eigen portefeuilles. Iemand als Toonk zou niet snel weer op een kieslijst staan. Nu, veel meer dan tien jaar geleden, worden politici onder de loep genomen om te bepalen of ze binnen de partijlijn passen en zijn actie was een grote middelvinger naar de leider van zijn eigen fractie.

Maar toch, ongeacht de Toonk en zijn specifieke gimmick: het zou wat kleur toevoegen aan de raad als de raadsleden wat meer van de discussie binnen de eigen partij zouden durven laten zien. Een partij is niet unitair, een meningsverschil laat de Amsterdammer zien dat je er echt over nadenkt.

Over de auteur: Tim Wagemakers heeft bijna 10 jaar de Amsterdamse politiek bestudeerd en schrijft daar sinds 2022 als politiek verslaggever over voor Het Parool. Commentaar? [email protected]

Luister ook naar onze Amsterdamse metropoolpodcast over de lokale politiek: