Vanaf eind maart kunnen zwangere vrouwen niet meer bevallen bij OLVG West, alle kraamzorg verhuist naar het Oosten.

Het OLVG (waar met 4.500 geboorten in 2023 veruit het grootste aantal baby’s in de stad geboren zal worden) kampt net als de andere ziekenhuizen met een aanzienlijk personeelstekort. Het ziekenhuis hoopt vanuit één locatie efficiënter te kunnen werken en uiteindelijk 5.000 baby’s per jaar te kunnen ‘verzorgen’.

De kraamzorg in Amsterdam staat al jaren onder druk. Ook moet het OLVG vaak ‘nee’ zeggen tegen zwangere vrouwen die bij het OLVG willen bevallen. Jaarlijks moeten honderden vrouwen in Amsterdam naar ziekenhuizen buiten de stadsgrenzen reizen. Zieke of premature baby’s moeten vanwege gebrek aan personeel ook periodiek worden overgebracht naar andere neonatale afdelingen in het land.

Hier moet een duurzame oplossing voor komen, zegt kinderarts en hoofd van de afdeling kindergeneeskunde en neonatologie Malika Chegary. En het OLVG denkt dat te hebben gevonden door de aandacht op het Oosten te richten. “Daar hebben we het moeder- en kindcentrum Anna Paviljoen, een prachtig nieuw kraamcentrum.”

Op de langere termijn zou de verloskunde weer een plek moeten krijgen op het westerse hoofdkantoor. “Maar pas als de nieuwbouw klaar is.” En dat zal minstens vijf jaar duren, zo niet meer. Het is de bedoeling dat alle leveringen in het Westen plaatsvinden. Ook de neonatologie moet daar een nieuwe plek krijgen.

Efficiëntere zorg

Gynaecoloog Celine Radder, hoofd van de afdeling verloskunde en gynaecologie bij het OLVG, wijst erop dat het kraamzorgteam, bestaande uit ruim zeshonderd mensen, tot nu toe op één plek heeft gewerkt. “In de zomer van 2022 werden we geconfronteerd met een zodanig tekort aan personeel dat we ons een tijdje op het Westen moesten concentreren. Het is gesloten. Dat was voor iedereen een acute transitie, zowel voor ons als voor de stad. Maar gaandeweg kwamen we er ook achter dat we samen op één plek de beste zorg kunnen bieden.”

Stel je voor, zegt Chegary, dat een groot team efficiënter op één plek werkt. “Neem als voorbeeld de neonatologie, de afdeling voor zieke en premature baby’s. Er werken zeer gespecialiseerde verpleegkundigen. Dit gebeurde op twee plekken, maar zodra iemand ziek werd, was er direct een probleem. Dat is heel kwetsbaar. Dan ondervraag je ook je personeel.”

Zijn idee: met een groter team is het makkelijker om de gaten in de ploeg te dichten. Dit vertaalt zich in minder stress en meer rust op de afdeling. “Je wilt niet dat een medewerker op zijn vrije dag voortdurend sms’jes te zien krijgt: ‘Oh shit, weer een dienst te doen.’”

Samenwerking met andere ziekenhuizen

In eerste instantie waren de ogen gericht op de westelijke locatie. Maar al snel bleek dat dit niet geschikt was. Niet alleen was er een tekort aan vierkante meters voor de afdeling, maar ook aan ruimte in de operatiekamers, die ook toegankelijk moeten zijn voor bijvoorbeeld keizersneden, zegt Radder.

Het OLVG-team is in nauw overleg met het Amsterdam UMC (circa 2.500 geboorten per jaar) om van hun ervaringen te leren. Dit ziekenhuis heeft in 2022 de afdeling verloskunde aan de De Boelelaan gesloten. Ook is er veel overleg en samenwerking met andere ziekenhuizen, de ambulancedienst en verloskundigen, omdat het OLVG van hen afhankelijk zal zijn. Zo dient u in de weken vóór de verhuisdatum na te gaan of de baby’s op andere neonatale diensten kunnen worden opgenomen.

Bovendien is de overdracht uiteraard een belangrijke operatie, waarbij niet alleen alle apparatuur, computers, bedden, couveuses en alle soorten medische apparatuur moeten worden verwijderd. Er is ook een emotionele kant, en Chegary en Radder willen dat niet bagatelliseren.

“Voor werknemers is dit het einde van een tijdperk”, zegt Chegary. “Mensen hebben een geschiedenis in het Westen. Ze werken er al jaren, als vast team en op een bepaalde manier. We vragen ze nog steeds om naar het oosten te gaan en anders te werken. Maar uiteraard zijn er ook veranderingen voor de collega’s uit het Oosten. Dit is ingrijpend en we moeten er bewust rekening mee houden.”

Over de auteur: Malika Sevil werkt al 25 jaar Het woord. Hij schreef uitgebreid over gezondheid en berichtte ook over de coronacrisis. Sinds 2022 schrijft hij over kansenongelijkheid, armoede en de kloof.