De geliefde conciërge Paul de Vrees (1955-2024) was een anarchist “met de ziel van een kunstenaar”

Paul de Vrees werkte decennialang als technicus en decor- en lichtontwerper bij theatergroepen, vooral bij mimegezelschap Bambie. Toen hij het toeren beu was, vond hij werk op de basisschool Oscar Carré, als conciërge en leraar klusjesman.

“Het raakte vrijwel alles in het gebouw”, vertelt Hanneke Meijer, directrice van de basisschool.

Jochem Stavenuiter, mede-oprichter van Bambie: “Op die school deed hij hetzelfde als bij ons: mooie dingen bouwen.”

“Hij had de ziel van een kunstenaar”, zegt zijn vrouw Dorota.

hard spelen

Paul de Vrees werd in 1955 in Eindhoven geboren als zesde van tien kinderen. Na LTS ging hij naar Amsterdam en kwam in de kraakscene van de jaren tachtig terecht. Als drummer speelde hij bij Rockin’ Belly & the Blue Dots, een negenkoppige punkband met leden uit verschillende kraakgroepen. Toen acteur en zanger Frans de Wit in 1987 een nieuwe band oprichtte, De Volle Pont, werd De Vrees tevens drummer van de band.

Ruim 35 jaar lang speelden ze garagerock, Nederlandse ritme, blues en country op bruiloften, schoolfeesten en cafés door heel Nederland. “Waar ze ons ook wilden hebben”, zegt De Wit. “We hebben heel hard kunnen spelen. Maar Paul kon ook zacht en heel ruw spelen. “Dat was speciaal aan hem.”

Al die tijd bleef De Vrees als technicus werken. Stavenuiter: “Paul was behoorlijk ouderwets en verstandig. Hij maakte prachtige lichtplannen, volgens het oude principe van less is more. Hoe hij gevaarlijke dingen deed op een scheve ladder, dat was ook old school.”

Essentiële schakel

De Vrees toerde met theatergezelschap Bambie van Zuid-Amerika tot Iran en van Egypte tot Zuid-Afrika. In Polen ontmoette hij zijn toekomstige vrouw Dorota, die in 2010 naar Amsterdam verhuisde. Kort daarna ging Bambie uit elkaar en vond de Vrees zijn nieuwe baan bij Oscar Carré.

“Voor ons was het echt een onmisbare schakel”, zegt Meijer. “Hij was een aanspreekpunt. Voor de leerlingen die zich niet lekker voelden, maar ook voor de docenten. “Als ze een kast in hun klaslokaal nodig hadden, zou Paul dat doen.”

Volgens Meijer maakte De Vrees duidelijk dat er als anarchist iets aan hem was dat in strijd was met de regels. “Maar het grappige was natuurlijk dat op een basisschool de regels om je hoofd draaien.”

Hij mocht al enkele jaren met pensioen, maar De Vrees tekende telkens voor een jaartje bij. Halverwege het jaar klaagde hij altijd dat hij er spijt van had, maar dan tekende hij gewoon opnieuw voor het volgende jaar.

Slecht nieuws

Afgelopen september kreeg de verzorger slecht nieuws: hij had longkanker en uitgezaaide botkanker in zijn rug. Hij kreeg immunotherapie en ging weer aan het werk met pijnstillers. “Ongelooflijk”, zegt zijn vrouw. “Ik vroeg hem: Paul, misschien moet je rusten? ‘Nee, nee, ik hou van mijn werk. Als ik kan, wil ik daar zijn’, zei hij.

Meijer: “Soms moesten we hem naar huis sturen.”

Tot eind januari werkte De Vrees op de basisschool. Na een complicatie stierf hij op 10 februari op 69-jarige leeftijd. Hij is afgelopen vrijdag gecremeerd in De Nieuwe Ooster. Daar speelde De Volle Pont een Beatles-nummer: Ik slaap gewoon.

Over de auteur: Hans van der Beek werkt al ruim 25 jaar bij Het Parool. Had hij vroeger populaire columns als Hans Halveert en Schuim, nu schrijft hij vooral verhalen en reportages over Amsterdam.