Kunstenaar Misja moedigt ouderen aan om te vernietigen: ‘Ze voelen zich weer jong’

Peter Pan bestaat. Haar naam is Misja Immink en hoewel deze Rotterdamse kunstenaar 48 jaar oud is, weigert ze volwassen te worden. Met een gouden hoorn en een bos hartvormige ballonnen leidt hij karavanen bellenblazende oude mensen door Rotterdam. Misja leert ze door lenzen van verwondering te kijken, de bekende wereld op zijn kop te zetten. Vandalisme hoort daar soms bij.

Misja organiseert haar rondleidingen door de stad met eenzame ouderen: mensen die veel tijd voor het raam van hun verpleeghuis doorbrengen en zelden naar buiten gaan. Jaarlijks reist hij met ongeveer 150 groepen gedwongen kluizenaars. Rolstoelen worden doorgaans voortgeduwd door vrijwilligers, soms middelbare scholieren of bedrijven. Misja: “Het is een dankbaar publiek.”

Lees verder onder de foto >

Vredespijpen en pandaberen.

Misja’s atelier is een kunstwerk op zich. Op de stoep voor Batavierenstraat 15, vlakbij Rotterdam Centraal Station, stoppen voorbijgangers regelmatig om door het grote raam op de begane grond te kijken. Daarachter bevindt zich een explosie van kleuren, een schril contrast met het grijze bakstenen gebouw. “Soms staan ​​er studenten van de kunstacademie aan de deur. Als ik vraag waarom ze ze naar mij hebben gestuurd, zeggen ze: vanwege hun enthousiasme. Blijkbaar kan ik mensen helpen die vastlopen.”

Met een bos haar dat alle kanten op springt, laat Misja de studio zien. Zijn nieuwste creaties liggen op de werktafel. Tijgers en panda’s met bellenblazers op hun hoofd. Een vredespijp. Tientallen gouden kabouters. Misja: “Ik geef graag een nieuwe bestemming aan oude dingen. Ik heb dit neppistool bijvoorbeeld goudkleurig gespoten en het produceert nu zeepbellen in plaats van kogels. Is het niet mooi?”

Lees verder onder de foto’s >

Tijdelijk vandalisme

Dit soort herkadering doet Misja ook met voorwerpen die ze op straat vindt. “Ik heb mezelf benoemd tot directeur van een nepvogelpark. Ter ere van die geweldige Kunsthalvogel ben ik samen met de oudsten begonnen met het maken van nepvogels. “We hangen ze aan de pinnen van de hoge hekken die het museumpark omringen.”

Ik benoemde mezelf tot directeur van een nepvogelpark

Misja gebruikt biologische klei voor de vogels. Voorbijgangers kunnen de kunstwerken ongeveer twee weken bewonderen, waarna ze verdwijnen. “Soms versieren we ook een tuin. Als we een saaie tuin vinden, maken we tuinkabouters op de grond en plaatsen ze daar. Onder de kabouters schrijven we teksten als ‘Veel liefde’. Wij zijn dus een geluksbrigade: wij gaan eropuit om geluk te verspreiden.”

Lees verder onder de foto >

Ministerie van Liefdeszaken

Het idee van de Happiness Walks ontstond zo’n twaalf jaar geleden in het Rotterdams Museum. Er werd gezocht naar een kunstenaar die een extra dimensie kon toevoegen aan bijzondere rondleidingen, bijvoorbeeld voor mensen met de ziekte van Parkinson. Uit een groep kunstenaars kozen de mantelzorgers hun favoriet. Dat was Misha. Hij presenteerde het project waarmee hij afstudeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht: zijn eigen Ministerie van Liefdeszaken.

“Het Ministry of Love was een soort teambuildingsactiviteit”, zegt Misja. “Ik bezocht bedrijven en beschreef hoe een verliefde door een roze bril naar de wereld kijkt. Alles is in orde. De taak was om die liefdesbril op te zetten. Zo stuurde ik medewerkers erop uit om stiekem een ​​vreemde over straat te volgen en na te denken over waar die persoon blij van wordt.”

Een verliefde persoon kijkt door een roze bril naar de wereld. Alles is in orde

Ik heb geen zin om naar het museum te gaan.

Misja mocht dit idee toepassen op rondleidingen door kunstmusea in Rotterdam. “De oudere mensen met wie ik omga, hebben vaak geen zin om naar het museum te gaan. Toch gaan ze blij met mij weg. Dat komt omdat we kunst niet al te serieus nemen. Ik vraag ze bijvoorbeeld waar ze zich op het schilderij het gelukkigst voelen. Ze onthullen vaak interessantere verhalen dan de informatieve posters die in musea hangen.”

Misja dacht dat ze een zomer lang bij het Museum van Rotterdam zou gaan werken, maar de Happiness Walks bleken een succes. Na twee jaar besloot hij met zijn project verpleeghuizen te bezoeken. Hij doet het al tien jaar. Mensen willen graag leren hoe ze die vrolijke bril kunnen opzetten. “Ik ben net Don Quichot. Hij gebruikte zijn fantasie om ridder te worden. Hij zag reuzen in de molens en met de zeilen ging hij ten strijde. “Dat is hoe ik werk: ik zie de wereld als een theater.”

Heb je zin om met Misja te gaan wandelen? Bekijk hier de agenda en meld je aan als vrijwilliger. Je krijgt de geluksbril gratis.

Meer Rotterdammers: